چکیده:
طنز از اقسام هجو است که در آن معمولاً مقاصد اصلاحطلبانه و اجتماعی مطرح است و فرق آن با هجو این است که تندی، تیزی و صراحت هجو در طنز نیست. طنز مطبوعاتی متناسب با تحولات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی دستخوش تغییر و تحول است؛ ثبات ندارد و حتی گاهی دچار وقفه و تعطیل میشوند. این پژوهش با رویکرد مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی به بررسی درونمایه، عناصر و ادبیات طنز سیاسی، اجتماعی و فرهنگی (خانواده، زنان، ازدواج) در مطالب طنزآمیز چهار طنزپرداز مصری و ایرانی (احمد رجب، جلال عامر، حسین توفیق، ابوالقاسم حالت) میپردازد. فرضیه این پژوهش تاکید بر وجود درونمایهها و عناصر سیاسی، اجتماعی، فرهنگی (خانواده، زنان و ازدواج) مشترک و تاثیرگذار در طنز چهار طنزپرداز دارد. نتایج نشان داد برخلاف طنز فارسی، بسیاری از طنزهای عربی تند و رکیک است. با اینحال شاید بتوان گفت احمد رجب، جلال عامر، حسین توفیق و ابوالقاسم حالت با این که از دو زبان و فرهنگ متفاوت میباشند، اما به نحوی همه آنها با زبانی نرم و بدون تکلف به بیان مسائل جامعه با زبان طنز پرداخته و فکاهی و طنز آنان سلاحی برای انتقاد از حکومتها و کشف عیوب سیستم حاکم و تلاش برای اصلاح و توسعه جامعه و خانواده است.
Humor is a form of satire in which reformist and social purposes are usually discussed, so it can be said that humor is a means, not an end. This study approaches the American school of comparative literature to examine the content, elements and literature of political, social and cultural humor (family, women, marriage) in the satirical content of four Egyptian and Iranian satirists (Ahmad Rajab, Jalal Amer, Hossein Tawfiq, Abolghasem Halat). ) will pay. The hypothesis of this research emphasizes the existence of common and influential political, social, and cultural themes and elements (family, women, and marriage) in the satire of the four satirists. The results showed that unlike Persian satire, many Arabic satires are harsh and vulgar. However, it can be said that Ahmad Rajab, Jalal Amer, Hossein Tawfiq and Abolghasem Halat, although they are different from the two languages and cultures, but in a way, all of them have expressed the issues of the society in a soft and unassuming language with humor and humor and humor. They are a weapon for criticizing governments and discovering the flaws of the ruling system and trying to reform and develop society and the family.
خلاصه ماشینی:
ادبیات طنز در مطبوعات مصر و ایران درون مایه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی (خانواده ، زنان ، ازدواج ) در طنز احمد رجب ، جلال عامر، حسین توفیق و ابوالقاسم حالت زهرا نوروزی * سیدبابک فرزانه **، سیدابراهیم آرمن *** چکیده طنز از اقسام هجو است که در آن معمولاً مقاصد اصلاح طلبانه و اجتماعی مطـرح اسـت و فرق آن با هجو این است که تندی، تیزی و صراحت هجو در طنز نیست .
با این حال شاید بتوان گفت هر چهار نویسنده با ایـن کـه از دو زبان و فرهنگ متفاوت می باشند، اما به نحوی همه آن ها با زبانی نرم و بدون تکلـف به بیان مسائل جامعه با زبان طنز پرداختـه و فکـاهی و طنـز آنـان سـلاحی بـرای انتقـاد از حکومت ها و کشف عیوب سیستم حاکم و تلاش برای اصلاح و توسعه جامعه و خـانواده است .
» (رجب لاتا ١١٨) هم چنین وی در جای دیگر به مقایسـۀ تلویزیـون انگلـیس و کـارایی برنامـه هـای آن در برابر رسانه های کشور مصر میپردازد و در انتقاد به بـیکیفیتـی ایـن برنامـه هـا چنـین آورده است : وقتی جلوی تلویزیون انگلیس مینشین دی، یک تولید متمایز فکری مـیبینیـد کـه توسـط گروهی از اهالی تلویزیون ها با مرتبه بالایی از فرهنگ و توانـایی پیـروزی و رسـیدن بـه ذهن و قلب شما ارائه شده است .
٩ درون مایه های طنز سیاسی، فرهنگی، اجتماعی (خانواده ، زنان و ازدواج ) مسائل فرهنگی، اجتماعی و خانوادگی از نظر جلال عامر پنهان نمانده اند و با توجـه بـه ایـن که مسائل فرهنگی در اجتماع و در ارتباط با خانواده هـا و مـردم اسـت وی در اشـعارش بـه بررسی آن ها پرداخته است .