چکیده:
«آینده اخلاقی جهان»، همواره مورد توجه مکاتب بشری و الاهی بوده است. اهمیت مسائل اخلاقی در آینده، به ویژه مطلق یا نسبی بودن آنها، از لحاظ مداخله مستقیمی است که در تنظیم باور، گرایش و رفتارهای اخلاقی بشر در زمان حال دارد. هدف این پژوهش، واکاوی این مسئله است که کشش آینده برای اخلاق مطلق و نسبی به چه میزان است و جهان آینده، در کدام بستر وجودی و معرفتی، جهان اخلاقی خواهد بود. روش این پژوهش توصیفی-تحلیلی است و از طریق تبیین دو مولفه مهم «حتمی یا محتمل بودن آینده» و «تکامل بشر» به وضعیت اخلاقی جوامع در آینده پرداخته شده و نظریات آیندهپژوهان مطرح شده و کارآیی یا تناقض آنها با معیارهای دینی مورد سنجش قرار گرفته است. یافتههای پژوهش حاکی است از منظر دینی، آینده جهان، «آیندهای اخلاق محور» خواهد بود و این رویکرد، از طریق قطعیت پدیده ظهور و عملکرد جهان شمول ولیعصر عجّل الله تعالی فرجه الشّریف محقق میگردد. با در نظر گرفتن دو شاخصه مذکور، مواجهه اخلاقی بشر در آینده، با وعدۀ نهایی دین برای برقراری حکومت واحد جهانی همسو خواهد شد.
The “moral future of the world” has always been at the focus of human and divine schools. The importance of moral issues in the future, especially their absoluteness or relativity, is in terms of direct intervention they have on the regulation of the beliefs, attitudes, and moral behaviors of human beings in the present time. The purpose of this research is to investigate the extent to which the future is attracted towards the absolute and relative morality, and the future world, in which existential and epistemological context, will be a moral world. The method of this research is descriptive-analytic, and examines the moral status of future communities by explaining the two important components of “inevitability or possibility of the future” and “human evolution”. The views of futurologists have been proposed and their effectiveness or inconsistency with religious criteria has been assessed. The findings of the research indicate that from a religious perspective, the future of the world will be a “moral-centered future” and this approach will be realized through the certainty of phenomenon of appearance and the universal function of Imam of the Time (A.S). considering these two mentioned characteristics, the moral encounter of human in future will be in line with the final promise of the religion to establish a single global government.
خلاصه ماشینی:
فطرت ثابت ، حیطه های شناختی و رفتاری ثابتی را نیز برای انسان اقتضا می کند که »اخلاق « / یکی از آن هاست و لذا ارزش های اخلاقی ، مانند فطرت ، ثابت و مطلق اند؛ اما در معنایی دقیق تر که با عبارت پیشین منافاتی ندارد، برخی از احکام اخلاقی ، نسبی هستند؛ به این معنا که حکم اخلاقی مطلق ، نسبت به شروطی که برای موضوع اخلاقی لحاظ میشود؛ تغییرپذیر میگردد و بر حسب قیود خاصی که به آن ها ملحق میشود، معنا و کارکرد متفاوتی مییابند؛ نه به این معنا که حکم اخلاقی به هیچ مبنای ثابتی وابسته نیست و کاملا تابع شرایط زمانی و مکانی، افعال خارجی، تمایل افراد یا قراردادهای اجتماعی میان آن ها تلقی گردد.
در این پژوهش ، آینده از منظر زیستی و نه فرجامی بررسی شده و مبنای مفروض ، غلبه صبغه اخلاقی بر کلیت حیات بشر است که با آموزه ظ هور متجلی میشود؛ زیرا رسالت عظیم پیامبر اکرم ؟ تکمیل مکارم اخلاق بوده است )طبرسی، ١٣٧٧: ص ٨( و اخلاق صرفا یکی از جنبه های عملکرد ولیعصر؟ در آینده نیست ، بلکه عصاره تمام اقدامات ایشان است .
مسئله این است که آیا در آینده که انسان به لحاظ تکنولوژیکی، ارتباطات و حتی به لحاظ زیستی متکامل میشود؛ به لحاظ اخلاقی هم تکامل می یابد؟ اساسا کشش آینده برای اخلاق ورزی چه اندازه است ؟ به نظر میرسد بررسی صورت های محتمل آینده ، گزینش آنچه مرحج است و حرکت پرشتاب به سمت آن ، مهم ترین رویکرد نظری و عملی عصر حاضر است ؛ زیرا از دیدگاه آینده پژوهان : شوک آینده نه خطری بالقوه ، بلکه بیماری واقعی است که روزبه روز بر شمار مبتلایانش اضافه میشود...