چکیده:
مقدمه
هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر بهبود کیفیت روابط بین فردی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری خاص بود.
روش
پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه آماری دانش آموزان پسر ۱۲ تا ۱۶، تعداد ۴۰ دانش آموز پسر مبتلا به ناتوانی های یادگیری به صورت تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس روابط بین شخصی استفاده شد.
یافته ها
نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی مبتنی بر پردازش شناختی بر بهبود روابط بین شخصی دانش آموزان مبتلا به ناتوانی های یادگیری خاص موثر است(۰/۰۰۱>P).
نتیجه گیری
از آنجا که دانش آموزان مبتلا به ناتوانی یادگیری در مقایسه با دانش آموزان عادی از تعاملات اجتماعی کمتری برخوردارند، مداخله فوق می تواند به بهبود روابط بین فردی آن ها کمک کند.
Introduction
The purpose of this study was to evaluate the effectiveness of social skills training, improve the quality of interpersonal relationships of students with specific learning disabilities.Methode: This experimental method with pre -test and post-test was administered to the control group.Sampling. The subjects consisted of 40 male students with learning disabilities was of students with learning disabilities were randomly selected and assigned to two experimental and one control group. Interpersonal Relations scale was used to collect data.
Results
Results of univariate analysis of covariance (ANCOVA) showed that social skills training-based, cognitive processing, improving personal relationships between students with disabilities specific learning was effective (001/0> P). Because students with learning disabilities, in addition to academic problems, depression and loneliness they experience than normal students less social interaction, an intervention that can improve interpersonal relationships to help them.
خلاصه ماشینی:
يافته ها: نتايج تحليل کوواريانس تک متغيره نشان داد که آموزش مهارت هـاي اجتمـاعي مبتني بر پردازش شناختي بر بهبود روابط بين شخصي دانش آموزان مبـتلا بـه ناتوانيهـاي يادگيري خاص مؤثر است (٠٠٠١>P).
5- Freilich & Shechtman 6- Lerner 7- interpersonal problems 8- Horowitz, Rosenberg & Bartholomew 9- Heller& Backer نوجوانان داراي ناتوانيهاي يـادگيري داراي مشـکلاتي در مهـارت هـاي بـين فـردي (لاد و تـروپ - گوردون ١، ٢٠٠٣؛ واينر٢، ٢٠٠٤)، اختلالات خلقي و افسردگي (واينر و اشنايدر٣، ٢٠٠٢؛ سيدريديس ، 4 سيدريديس ٤، ٢٠٠٧)، پردازش اطلاعات اجتماعي (بـومينگر و کيمهـي - کينـد٥، ٢٠٠٨)، مشـکلات بيشتر در تعاملات اجتماعي و تواناييهاي اجتماعي (سليماني و همکـاران ، ١٣٩٠)، سـطوح بـالايي از طرد اجتماعي و تنهايي (استل و همکاران ٦، ٢٠٠٨) و مشکلات سازگاري (آل - ياگان و ميکولينسر، 7 ميکولينسر٧، ٢٠٠٤؛ شارما٨، ٢٠٠٤؛ واينر، ٢٠٠٤؛ آيورباخ ، گراس - تسور، مانور و شالو٩، ٢٠٠٨) مـي - مي باشند.
نتايج پژوهش آددپو (٢٠٠٥، به نقل از تکين ارسلان و ساکوگلو، ٢٠٠٧) نشان داد دانـش آمـوزان مقطع ابتدايي که داراي رفتارهاي نابهنجارند، مي توانند به طور موفقيت آميزي مهارت هاي اجتمـاعي 1- Ladd & Troop-Gordon 2- Wiener 3- Schneider 4- Sideridis 5- Bauminger&Kimhi-Kind 6- Estell etal.
7- Al-Yagon & Mikulincer 8- Sharma 9- Auerbach, Gross-Tsur, Manor & Shalev 9- Elias & Arnold 10- Bakker etal.
بحث و نتيجه گيري هدف پژوهش حاضر بررسي اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي مبتني بر پـردازش شـناختي بـر بهبود روابط بين فردي دانش آموزان داراي ناتوانيهاي يادگيري خاص بود.