چکیده:
اهمیت فضاهای عمومی شهری به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار در زندگی روزمره افراد غیرقابلانکار است، بااینوجود، به اصول و معیارهای طراحی در طرحهای توسعه شهری توجه چندانی نشده است. دراین بین یکی از فضاهایی که بستری جهت انجام ملاقاتهای محلهای و گذران اوقات فراغت و مشارکت شهروندان و بهبود حیات اجتماعی شهر فراهم میآورد، پارک است. بر این اساس پژوهش حاضر که در سال 1397 در پارک خانواده شهر مهاباد به انجام رسیده است، با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری اطلاعات به روش پیمایشی، به بررسی میزان پایداری فضای مورد مطالعه بر اساس شاخصهای پایداری فضای جمعی و همچنین سنجش مهمترین عوامل اثرگذار بر ارتقاء پایداری در فضای مذکور پرداخته است. سنجش انجامشده توسط آزمون آلفای کرونباخ، پایایی پرسشنامه و نتایج آزمونهای KMOو بارتلت، کفایت حجم نمونه و همچنین روایی درونی و ساختاری پرسشنامه را تأیید کردند. نتایج تحلیلهای آماری، حاکی از وضعیت ناپایدار فضا در تمامی مؤلفههای بررسیشده (بهجز در مؤلفههای اجتماعپذیری) میباشد. همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار PLS نیز مشخص ساخت که مؤلفههای مربوط به معیار آسایش و تصویر ذهنی که اشاره به آسایش، آرمش و امنیت فیزیکی و روانی کاربران فضا دارند، با اختلاف، بیشترین تأثیر را بر ارتقاء پایداری در فضای مورد مطالعه دارند. بنابراین جهت ساماندهی و ارتقای پایداری فضا، این دسته از مؤلفهها میبایست در اولویت تحقق و اجرا قرار گیرند.
The necessity of urban public spaces is undeniable as one of the main pillars of sustainable development in everyday life. Nevertheless, we are witnessing the lack of attention paid to urban planning and design criteria in urban development projects. In the meantime, the park is one of the spheres that provides lodging for community visits, spending leisure time , citizens’ participation, and improving the city's social life. According to the present study which was carried out in the family park of Mahabad in 2018, using descriptive-analytical method and data gathering through a survey method, the stability of the understudy space based on indicators such as sustainability of the space, as well as the measurement was investigated. The most important factors affecting the promotion of sustainability in this space have been discussed. Measurement done by Cronbach's alpha test, reliability of the questionnaire, and the results of KMO and Bartlet tests confirmed the adequacy of the sample size as well as the internal and structural validity of the questionnaire. The results of statistical analysis indicate the unstable condition of space in all of the studied components (except in the components of socialization). Also, the results of structural equation modeling using PLS software showed that components related to comfort and mental image, which refer to comfort, tranquility, and physical and psychological security of space users, have the greatest impact on sustainability improvement in the understudy space. Therefore, in order to organize and strengthen the space, these categories of components will be prioritized and implemented.
خلاصه ماشینی:
تبیین و تحلیل پایداري فضاهاي جمعی و سنجش عوامل مؤثر برآن (نمونه موردي: پارك خانواده شهر مهاباد) تاریخ دریافت مقاله: 31/01/79 تاریخ پذیرش نهایی مقاله12/13:/79 سیامند معروفی (دکتري معماري، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران) قادر بایزیدي (استادیار گروه معماري، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران) چکیده اهمیت فضاهاي عمومی شهري به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه پایدار در زندگی روزمره افراد غیرقاب لانکار است، بااین وجود، به اصول و معیارهاي طراحی در طرحهاي توسعه شهري توجه چندانی نشده است.
بر این اساس پژوهش حاضر که در سال 7931 در پارك خانواده شهر مهاباد به انجام رسیده است، با روش توصیفی- تحلیلی و گردآوري اطلاعات به روش پیمایشی، به بررسی میزان پایداري فضاي مورد مطالعه بر اساس شاخصهاي پایداري فضاي جمعی و همچنین سنجش مه مترین عوامل اثرگذار بر ارتقاء پایداري در فضاي مذکور پرداخته است.
همچنین نتایج مدل معادلات ساختاري با استفاده از نرمافزار PLS نیز مشخص ساخت که مؤلفه هاي مربوط به معیار آسایش و تصویر ذهنی که اشاره به آسایش، آرمش و امنیت فیزیکی و روانی کاربران فضا دارند، با اختلاف، بیشترین تأثیر را بر ارتقاء پایداري در فضاي مورد مطالعه دارند.