چکیده:
یکی از مواردی که وهابیان آن را از علل تکفیر میخوانند، سب صحابه است؛ دلیل ایشان بر این اعتقاد، فتوای بزرگان سلف، اجماع مسلمانان، آیات و روایاتی است که صحابه را دارای مقام و منزلت رفیعی دانسته و از سب صحابه بر حذر میدارد؛ اما در این مقاله به شیوهی توصیفی _ تحلیلی اثبات میگردد که اولا، در میان خود وهابیها، در مورد حکم سبکنندگان صحابه، اجماعی وجود ندارد؛ ثانیا، نوع فتاوا در مذاهب اربعه نیز برخلاف ادعای وهابیت، نهایتا حکم به تادیب و تعزیر سبکننده میباشد؛ ثالثا، محتوای آیات و روایت نهایتا حرمت این عمل را میرساند و رابعا، سیره و روش صحابه، برخلاف این ادعا میباشد.
خلاصه ماشینی:
حکم فقهی سبکنندگان صحابه از دیدگاه وهابیت برخی از صحابه، نسل پیشتاز و مورد احترام اسلام و مسلمانان هستند؛ اما وهابیت با استناد به روایت پیامبر اکرم6 که فرمودند: «خیرکم قرنی»، 1 (صحابه در بهترین قرون بودند)، معتقدند که صحابه از فضیلت و منزلت بالایی برخوردار هستند؛ البته این مسئله بر هیچیک از مسلمانان پوشیده نیست؛ لکن در مورد حکم فقهی فردی که صحابه را سب و شتم میکند، بین وهابیت و مسلمانان اختلافنظر وجود دارد که اکثر مسلمانان، قائل به کافر بودن سبکنندگان صحابه نیستند؛ بلکه نهایتاً این اقدام را گناه تلقی کرده و مصداق فسق میدانند؛ اما در این میان، وهابیان با اهدافی خاص و در جهت ایجاد برادرکشی و نفوذ منهج تکفیر، حکم به کفر سبکنندگان صحابه میدهند؛ البته علمای وهابی هم، احکام مختلفی برای سبکنندگان صحابه دادهاند و اجماعی در این زمینه ندارد که در ادامه، نظرات و احکام آنها بررسی میشود.
محمد بن عبدالوهاب در رساله الرد علی الرافضه میگوید: اگر کسی معتقد به فسق یا ارتداد و یا ارتداد اکثر صحابه از دین باشد، یا اظهار کند که آنها مستحق سب هستند و این فعل را امری مباح و یا حلال بداند، به خداوند کافر شده است.