چکیده:
ایمان اساسیترین عنصرحیات معنوی، گوهرزینت بخش روح بشری و درخشانترین پرتو عالم علوی است، یکی از مهمترین مباحث کلامی، ایمان وعناصر وابسته به آن است، به گونهای که نمیتوان نقش بنیادی آن را درشکل گیری باور دینی در معناداری زندگی نادیده گرفت. پژوهش حاضر در پیآن است که نقش مولفههای دینی مانند، نبوت، امامت و عبودیت را برایمان ولوازم آن در معناداری زندگی را دردو بعد شناختی وعملکردی، باروش توصیفی- تطبیقی از دیدگاه دو اندیشمند بزرگ با دوسنت متفاوت اسلامی تسنن و تشیع مورد بررسی قرار دهد. برای جمع آوری دادهها ازطریق کتابخانه ای استفاده شده است، دادههای پژوهش ازگرد آوری تشابه و تفاوتهای دیدگاه این دو متفکر بزرگ بر پایه مبانی انسان شناسی آنان مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. نتایج یافتهها نشان داد که هر دواندیشمند، ایمان را معنا بخش به زندگی میدانند، هرچند دربیان جزئیات برپایه مبانی اندیشه هایشان تفاوتهایی وجود دارد، درمساله عبودیت غزالی بیشتر بر روی بعد فردی عبادات، ولی علامه بعد فردی و اجتماعی عبادات هر دو تأکید دارد. مهمترین اختلاف این دو دانشمند در مساله امامت است که غزالی درحد مدیریت دنیوی و یک امر فقهی و فرعی تلقی میکند. علامه امامت را استمرار نبوت وعهد الهی میداند.
Faith is the most basic element of spiritual life, the jewel that adorns the human soul and the brightest ray of the Alawite world, One of the most important theological issues is faith and its related elements, so that its fundamental role in the formation of religious belief in the meaning of life can not be ignored. The present study seeks to examine the role of religious components such as prophecy, Imamate, worship on faith and its accessories in the meaning of life in both cognitive and functional dimensions, with a descriptive-comparative method from the perspective of two great thinkers with two different Islamic traditions, Sunni and Shiite. It has been used to collect data through a library. The research data has been analyzed by collecting similarities and differences between the views of these two great thinkers based on their anthropological foundations. The results showed that every thinker considers faith to be meaningful in life, although there are differences in the details based on the principles of their thoughts, In the issue of Ghazali worship, more emphasis is placed on the individual dimension of worship, but Allameh emphasizes both the individual and social dimensions of worship. The most important difference between these two scholars is the issue of Imamate, which Ghazali considers as a worldly management and a jurisprudential and sub-matter. Allameh considers Imamate as the continuation of prophecy and divine covenant.
خلاصه ماشینی:
حكمت معاصر، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی دوفصلنامة علمي (مقالۀ علمی ـ ترویجي)، سال یازدهم، شمارة دوم، پاییز و زمستان 1399، 173 - 194 بررسی اثر مؤلفههای دینی در ایمان و لوازم آن در معناداری زندگی از دیدگاه امام محمد غزالی و علامه طباطبایی سهیلا قلیپور شهرکی* مجتبی جعفری اشکاوندی**، محسن فهیم***، علیرضا خواجهگیر**** چكيده ایمان اساسیترین عنصر حیات معنوی، گوهر زینتبخش روح بشری، و درخشانترین پرتو عالم علوی است.
این پژوهش بهدنبال پاسخدادن به این سؤالهاست: آیا مؤلفههای دینی بهگونهای تنظیم شده است که زندگی را برای انسان معنادار سازد؟ آیا امام محمد غزالی و علامه طباطبایی در آثارشان به ویژگیهای دین که عامل معنابخش به زندگی هدفمند است پرداختهاند؟ اثر مؤلفههای دین مانند نبوت، امامت، و عبودیت در سبک زندگی چگونه است؟ براساس مهمترین یافتههای این پژوهش، نتایج تحقیات نشان میدهد هر دو اندیشمند دین را عامل هویتبخش و هدفدار در زندگی انسان بیان کردهاند و بر این باورند که فرهنگ دینی در دل مسلمان تنها با تقویت جنبۀ ایمانی آن ازقبیل خشیت، امید، شکر، عشق، و دیگر ویژگی های اخلاقی که ایمان بدون آن هیچ است کمال خواهد یافت؛ اما در بحث نبوت، امامت، و عبودیت براساس مبانی اندیشهها تفاوتهایی وجود دارد.