چکیده:
شرط ادغام شرطی استاندارد و شایع در قراردادهای تجاری بین المللی است .
طرفین با درج این شرط در قرارداد اراده خود را به سند قرارداد منحصر
می کنند به نحوی که توافقات شفاهی یا کتبی قبل و حتی بعد از قرارداد فاقد
اثر حقوقی می باشد. شرط انحصار ریشه کامن لایی دارد و برگرفته از قاعد ه ای
به نام قاعده ادله شفاهی است که در نظام کامن لا دارای سابقه طولانی است.
طرفین با درج شرط ادغام در قرارداد قاعده ادله شفاهی را اراده می کنند و در
پی تعیین تضمینی گستره حقوق و تعهدات خود هستند و ریسک داخل شدن
عوامل خارج از متن مکتوب را مدیریت می کنند.
در این تحقیق ضمن تحلیل موضوع و شناخت زوایای مختلف این شرط ،
اعتبار شرط ادغام در نظام حقوق ایران ، در فقه و در نظام حقوقی کامن لا
بررسی شد.
خلاصه ماشینی:
طرفين با درج شرط ادغام در قرارداد قاعده ادله شفاهي را اراده مـي کننـد و در پي تعيين تضميني گستره حقوق و تعهدات خود هستند و ريسک داخل شـدن عوامل خارج از متن مکتوب را مديريت مي کنند.
کلمات کليدي : شرط ادغام ، قاعده ادله شفاهي ، اعتبار * هيئت علمي دانشکده حقوق دانشگاه تهران ** کارشناس ارشد حقوق تجاري اقتصادي بين المللي مقدمه : معمولا در قراردادهاي تجاري بين المللي شروط بصورت استاندارد تدوين شده و تجار گاها بدون توجه به ماهيت و قلمرو و حتي اعتبار و اثر آن در نظام هاي حقوقي مختلفي که ممکن است بر قرارداد حاکم شود از آنها استفاده مي کنند.
MacMillan مثلا قراردادي که حاوي شـرط تعليقـي باشـد کـه در مـتن مکتوب نيامده است ، ولو اينکه آن قرارداد واجد شرط ادغام باشـد قـراردادي يکپارچـه نخواهد بود و اين چنين شرط خارج از متن قرارداد را دادگاهها به منظور نائل شدن بـه قرارداد لازم الاجراي معتبر همچنان به قرارداد اضافه مي کنند.
subject to contract توافقات قبلي از متن قرارداد هستيم ، اما شرط مشروط به انعقاد قـرارداد زمـاني اعمـال مي شود که هنوز قراردادي منعقد نشده است و طرفين اعتبار و الزام آوري شروط توافـق شده حال را مشروط به انعقاد قرارداد آينده مي کنند و بيان مـي کننـد کـه اگـر در آينـده قرارداد لازم الاجرايي بين طرفين منعقـد نـشود توافقـات امـروز و گذشـته بـي اعتبـار خواهند شد.