خلاصه ماشینی:
مناسبترین معنای زکات در این روایت، نموّ، تزکیه و پاکی است؛ زیرا روزه بدن را از نظر ظاهری و معنوی پاک و پاکیزه میکند و برای اطاعت از خداوند رشد میدهد.
برخی مفسران ذیل جمله «لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلی ما هَداکُمْ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ» مینویسند: «ظاهر دو جمله فوق به قرینه حرف "لام"، بیانگر غرض و نتیجه اصل روزه است، نه حکم استثنای مریض و مسافر؛ در نتیجه معنای آن این است که روزه برای اظهار کبریایی خداوند و به جای آوردن شکر است»؛ بدینسان که نعمت نزول قرآن و هدایت را از خداوند میداند و با سرور و خوشحالی، جان و دل را برای انجام تکلیف روزه آماده میکند.
تفسیر صبر به روزه، از باب تطبیق و بیان یکی از مصادیق روشن آن است؛ زیرا انسان در پرتو این عبادت بزرگ، ارادهای نیرومند و ایمانی استوار پیدا میکند و حاکمیت عقلش بر هوسهایش مسلّم میگردد.
معرفت شهودی دانشهای انسانی از دو راه حاصل میشود: نظری و شهودی که دستیابی به آن، از راه تقوا و تزکیه است؛ چنانکه قرآن فرموده است: «وَ مَن یَتَّق اللّهَ یَجعل له فُرقانا؛ هر که تقوای الهی داشته باشد، خداوند به او فرقان و قدرت جداسازی حق از باطل میدهد».
5. پاداش اخروی یکی از مهمترین آثار روزه، بهرهمندی از پاداشهای اخروی است؛ چنانکه قرآن فرموده است: «فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فاز؛ هر کس را از آتش دور سازند و به بهشت در آورند، به رستگاری رسیده است».
7. طبرسی، فضل بن حسن؛ مجمع البیان فی تفسیر القرآن؛ تحقیق هاشم رسولی محلاتی و فضلالله یزدی طباطبایی؛ بیروت: دار المعرفة، 1408ق.