چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی زنان در آستانه
طلاق بود.
روش: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش تعداد ۱۰۵ زن در
آستانه طلاق بودند که به کلینیک مددکاری اجتماعی مهربان (۱۳۹۶) مراجعه کردند که پس از تشخیص افسردگی بالینی ( از
نمره ۲۰به بالا ) ۰ از بین آنها ۳۰ نفر به طور در دسترس » به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند که آنها نیز به طور در دسترس در
یک گروه آزمایش و یک گروه گواه هر گروه ۱۵ نفر جای گرفتند. گروه آزمایش تحت تاثیر ۸ جلسه آموش گروهی مبتنی بر
پذیرش و تعهد و گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه افسردگی بک (۱۹۸۸) بود.
یافته ها : نتایج تحلیل کوواریانش نشان داد که X گروه آزمایش که تحت آموزش های مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفت .
تسبت یه گروه گواه پس از پایان آموزش نشانگان اتسردگی کمتری نشان دادند.
نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از اثربخشی آموزش پذیرش و تعهد بر کاهش افسردگی زنان در آستانه طلاق است
و اجرای چنین جلساتی در مراکز مداخله بحران توصیه می شود.
خلاصه ماشینی:
نتيجه گيري : يافته هاي اين پژوهش حاکي از اثربخشي آموزش پذيرش و تعهد بر کاهش افسردگي زنان در آستانه طلاق است و اجراي چنين جلساتي در مراکز مداخله بحران توصيه مي شود.
مجيد پور فرج عمران (١٣٩٠) در تحقيق خود با عنوان اثربخشي درمان گروهي پذيرش و تعهد بر هراس اجتماعي دانشجويان که از نوع تحقيق مداخله اي بود روي ٢٤ دانشجوي مبتلا به اختلال هراس اجتماعي که براساس مصاحبه باليني و پرسشنامه هراس و اضطراب اجتماعي از ميان دانشجويان موسسه آموزش عالي شهر آمل انتخاب شدن و تحت آموزش ١٠ جلسه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند، نتايج تحقيق نشان داد که نمرات اضطراب اجتماعي گروه آزمايش نسبت به گروه کنترل به طور معناداري کاهش يافته بود.
بـا توجـه بـه سـطح معناداري (٠٠٠١ نتيجه گيري از يافته ها فرضيه : آموزش گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد در کاهش ناگويي هيجاني زنان در آستانه طلاق اثربخش است .
به اين ترتيب زمـاني کـه اثـر پيش آزمون از روي نتايج پس آزمون مربوط به گروه ها حذف مي شود، تفاوت بين گروه ها معنـادار اسـت و مـي تـوان نتيجـه گرفت که آموزش گروهي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر کاهش ناگويي هيجاني زنان در آستانه طلاق مؤثر اسـت و فرضـيه اول تأييد مي شود.
نتايج اين پژوهش با تحقيق خزان و همکاران (١٣٩٥) مبني بر اثربخشي آموزش پذيرش و تعهد بر کاهش ناگويي هيجاني زنان در معرض طلاق ، با تحقيق ون دنبوش و همکاران (٢٠٠٢)، کروگر و همکاران (٢٠٠٦) و ميلر و همکـاران (٢٠٠٦) همسـو مـي باشد.