چکیده:
از دیرباز، زنان در جوامع مختلف با دیدگاههای متفاوت، از جایگاه مختلفی برخوردار بودهاند. در این مقاله با روش توصیفیتحلیلی و مقایسهای، به بررسی نگاه آیین هندو و اسلام به زنان پرداخته میشود تا موقعیت و جایگاه زنان در این دو آیین شناسانده شود. حاصل کلام چنین بهدست آمد که در نگاه اسلام، خداوند متعال مقام زن و مرد را بدون هیچ تفاوتی در کنار هم قرار داده است؛ اما در آیین هندو جایگاه و ارزش زن نسبتبه مرد، بسیار پایینتر است و زنان از ارج و قرب کمتری برخوردارند. با این مقایسه میتوان چنین تحلیل کرد که زن در نگاه اسلام، همانند مرد، از ارج و قربی بسیار بالا برخوردار است و صرف زن بودن نمیتواند عاملی بر خوب نبودن او و خوب بودن مرد باشد؛ بلکه عامل برتری در اسلام، تقواست، نه جنسیت؛ اما در آیین هندو زن تا زمانی میتواند زندگی کند که شوهرش زنده است و با رفتن شوهرش، او هم از ازرش و اعتبار ساقط میشود.
خلاصه ماشینی:
حاصل کلام چنین بهدست آمد که در نگاه اسلام، خداوند متعال مقام زن و مرد را بدون هیچ تفاوتی در کنار هم قرار داده است؛ اما در آیین هندو جایگاه و ارزش زن نسبتبه مرد، بسیار پایینتر است و زنان از ارج و قرب کمتری برخوردارند.
با این مقایسه میتوان چنین تحلیل کرد که زن در نگاه اسلام، همانند مرد، از ارج و قربی بسیار بالا برخوردار است و صرف زن بودن نمیتواند عاملی بر خوب نبودن او و خوب بودن مرد باشد؛ بلكه عامل برتری در اسلام، تقواست، نه جنسیت؛ اما در آیین هندو زن تا زمانی میتواند زندگی کند که شوهرش زنده است و با رفتن شوهرش، او هم از ازرش و اعتبار ساقط میشود.
اساساً آيين هندو با سوزاندن زنان همراه با شوهران متوفاي خود شهرت يافته است؛ اما امروزه ديگر اين مراسم در سرزمين هند قانوني نيست؛ بااينحال، هنوز هم در برخي مناطق آن سرزمين بهعنوان يك آيين ديني مورد توجه و عمل قرار ميگيرد.
با مرگ مرد هندو، عملاً زندگی همسر وی به پایان رسیده است و بر اساس رسم ساتی، سوختن زن هندو در کنار جسد شوهرش یک حالت آرمانی بوده است؛ اما در دین اسلام، به زن باید محبت کرد و همچنین او فقط برای زاییدن و پرورش فرزند و ادارة خانه آفریده نشده؛ بلکه انسانی آزاد است و این امور از جمله لطفهایی است که وی در حق جامعه و برای سالم ماندن جامعه از آفات انجام میدهد.