چکیده:
هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودپنداره بر اساس الگوهای ارتباطی خانواده(بعد گفت و شنود و
همنوایی) در دانش آموزان دبیرستانی می باشد. بدین منظورء در قالب طرح پژوهشی از نوع
رگرسیون ۱۷۰ نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه منطقه یک شهر تهران در سال تحصیلی
۹۱-۳ با روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه های الگوهای
ارتباطی خانواده ریجچی و فیتز پاتریک (۱۹۹۴) و خود پنداره کمارساراسوت (۱۹۸۱) پاسخ دادند.
برای بررسی پایایی این ابزارها ازآلفای کرونباخ و برای بررسی روایی از روش تحلیل عامل استفاده
شد که هر دو پرسشنامه پایایی و روایی خوبی را نشان می داد. یافته ها با استفاده از روش تحلیل
رگرسیون بررسی شده است.
نتایج تحلیل آماری یافته ها نشان داد که بین خودپنداره و الگوی ارتباطی خانواده همبستگی وجود
sig< 0.05و این دومتغیر رابطه معناداری با یکدیگر دارند
خلاصه ماشینی:
پيش بيني خود پنداره فرزندان بر اساس الگوهاي ارتباطي خانواده با توجه به آموزه هاي اسلامي سهيلا عابد١ رضا سوراني ٢ امير حسين محمد داودي ٣ چکيده هدف پژوهش حاضر پيش بيني خودپنداره بر اساس الگوهاي ارتباطي خانواده (بعد گفت و شنود و همنوايي) در دانش آموزان دبيرستاني مي باشد.
بدين منظور، در قالب طرح پژوهشي از نوع رگرسيون ١٧٠ نفر از دانش آموزان دختر دوره متوسطه منطقه يک شهر تهران در سال تحصيلي ٩٢-٩١، با روش خوشه اي چند مرحله اي تصادفي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي الگوهاي ارتباطي خانواده ريچي و فيتز پاتريک (١٩٩٤) و خود پنداره کمارساراسوت (١٩٨١) پاسخ دادند.
ساخت و فضاي رواني خانواده و روابط بين اعضاي آن به گونه اي خاص عملکرد و رفتار فرد را در جهت رويارويي با مسائل و مشکلات ترس ها نگراني ها و ساير محرک هاي ناخوشايند قرار مي دهند اما متاسفانه بروز تحولات فرهنگي و اجتماعي، اقتصادي چشمگير در کشور موجب شده که در سالهاي اخير ارتباط کمتري بين والدين و فرزندان وجود داشته باشد.
در واقع عدم برقراري تماس هاي کلامي و غير کلامي بين والدين و فرزندان خود مي تواند مانع جدي و عامل باز دارنده مهمي براي رشد بهنجاري در رفتار هاي روان شناختي فرزندان باشد از ميان مهمترين پديده هاي روانشناسي که نقش تعيين کننده در زندگي فردي و اجتماعي دارد خود پنداره است (کاوسيان و کديور،١٣٨٤).
براي آنکه نمونه معرف جامعه باشد و قابليت تعميم پذيري داشته باشد به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي، سه مدرسه به طور تصادفي از ميان کل دبيرستان هاي دخترانه در منطقه يک شهر تهران در سال تحصيلي ٩٢-٩١ انتخاب شد که در هر مدرسه ٥٠ نفر پرسشنامه الگوهاي ارتباطي خانواده و خودپنداره را پاسخ دادند.