چکیده:
ﻫﺪف ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺮرﺳﯽ اﺛﺮﺑﺨﺸﯽ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎری داﻧﺶآﻣﻮزان ﮐﻢﺗﻮان ذﻫﻨﯽ ﺧﻔﯿﻒ ﻣﻘﻄﻊ دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن، ﺑﻮد. اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ آزﻣﺎﯾﺸﯽ و از ﻧﻮع ﭘﯿﺶآزﻣﻮن- ﭘﺲآزﻣﻮن- ﭘﯿﮕﯿﺮی ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. ﻧﻤﻮﻧﻪ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺷﺎﻣﻞ 30 ﻧﻔﺮ از داﻧﺶآﻣﻮزان ﮐﻢﺗﻮان ذﻫﻨﯽ ﺧﻔﯿﻒ در ﻣﻘﻄﻊ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﻣﺪارس آﻣﻮزش ﭘﺮورش اﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ در ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻼکﻫﺎی ورود ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ را دارا ﺑﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ اﻓﺮاد، ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﯿﺮی در دﺳﺘﺮس اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده در دو ﮔﺮوه ﻣﺴﺎوی آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﮔﻤﺎرده ﺷﺪﻧﺪ. ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻧﯿﺰ، ﻃﯽ 10 ﺟﻠﺴﻪ 40 دﻗﯿﻘﻪای ﺑﺮ روی ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ اﺟﺮا ﺷﺪ. اﺑﺰار ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﺳﯿﺎﻫﻪی رﻓﺘﺎری ﮐﻮدک( CBCL ) ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﺶآزﻣﻮن، ﭘﺲآزﻣﻮن و ﭘﯿﮕﯿﺮی ﺑﻪ ﺳﺌﻮاﻻت آن ﭘﺎﺳﺦ دادﻧﺪ. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ ﻧﯿﺰ، از روش ﺗﺤﻠﯿﻞ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮیﻫﺎی ﻣﮑﺮر اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل از ﻟﺤﺎظ ﻧﻤﺮات ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎری ﺑﺮوﻧﯽﺳﺎزی ﺷﺪه ﺗﻔﺎوت ﻣﻌﻨﺎداری وﺟﻮد دارد( 0/01> P ) و ﻧﻤﺮات ﭘﺲآزﻣﻮن، در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﭘﯿﮕﯿﺮی ﻣﻘﯿﺎسﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﻟﺬا از ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎی اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرتﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﯾﮑﺮدی آﻣﻮزﺷﯽ در ارﺗﻘﺎء ﺷﺎﺧﺺﻫﺎی رﻓﺘﺎری، ﺑﺎﻋﺚ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺸﮑﻼت رﻓﺘﺎری دروﻧﯽ ﺳﺎزی ﺷﺪه و ﺑﺮوﻧﯽ ﺳﺎزی ﺷﺪه ﺷﻮد و ﻓﻀﺎی آﻣﻮزﺷﯽ و ﺷﺨﺼﯽ آرام و اﻣﻨﯽ را ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻢﺗﻮان ذﻫﻨﯽ ﺧﻔﯿﻒ اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از لحاظ نمرات مشکلات رفتاری برونیسازی شده تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 واژههاي كليدي: مهارتهای زندگی، مشکلات رفتاری، کودکان کمتوان ذهنی این مقاله از پایاننامهی کارشناسی ارشد استخراج شده است.
حال، با توجه به مشکلات ناشی از کمتوانی ذهنی و اثرات طولانی مدت آن بر فرد و اعضای خانوادهی او و با عنایت به این نکته که با استفاده از آموزش مهارتهای زندگی، افراد میتوانند توانمندی خود را برای داشتن یک زندگی Intellectual disability (ID) Mild Kaya & Deniz Mohammadzadeh, Awang, Ismail & Shahr Gardner & Wolfe ارتقا دهند؛ هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر مشکلات رفتاری کودکان کمتوان ذهنی خفیف است.
در خرده مقیاس مشکلات رفتاری درونیسازی شده، نتیجه برازش مدل معادلات برآورد تعمیمیافته نشان میدهد که میانگین نمره به طور کلی در دو گروه آزمایش و کنترل (بدون توجه به تکرار)، تفاوت معنیداری داشته است (0.
جدول 3: نتایج حاصل از آزمون بنفرونی جهت بررسی خرده مقیاس مشکلات رفتاری درونیسازی شده {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} generalized estimation equations (به تصوير صفحه مراجعه شود)نتیجه آزمون بنفرونی نشان داد که در گروه مداخله، میانگین نمره در پیشآزمون با پسآزمون و همچین در مرحله پیشآزمون با پیگیری تفاوت معنیداری داشته است، ولی در مرحله پسآزمون با پیگیری تفاوت معنیداری نداشته است.
نتیجه برازش مدل برای خرده مقایس مشکلات رفتاری دیگر نیز، نشان میدهد که میانگین نمره مشکلات کلی به طور کلی در دو گروه (بدون توجه به تکرار) تفاوت معنیداری داشته است (0.