چکیده:
در علوم کامپیوتر و ریاضیات، یک الگوریتم جستجو، الگوریتمی است که یک مسئله را به عنوان ورودی میگیرد و بعد از ارزیابی کردن راه حلهای ممکن، یک راه حل برای آن مسئله برمیگرداند. مجموعه راه حلهای ممکن برای یک مسئله را فضای جستجومینامند. بعضی از الگوریتمها که با عنوان الگوریتمهای ناآگاهانه شناخته میشوند الگوریتمهایی هستند که از متدهای سادهای برای جستجوی فضای نمونه استفاده میکنند. درحالی که الگوریتمهای آگاهانه با استفاده روشهایی مبتنی بر دانش درباره ساختار فضای جستجو، میکوشند تا زمان جستجو را کاهش دهند. در این مقاله به بررسی الگوریتمهای فراابتکاری که نوعی از الگوریتمهای تصادفی برای یافتن پاسخ بهینه هستند، میپردازیم.
In computer science and mathematics, a search algorithm is an algorithm that takes a problem as input and
returns a solution to that problem after evaluating possible solutions. A set of possible solutions to a problem is
called a search space. Some algorithms, known as unconscious algorithms, are algorithms that use simple
methods to search for sample space. Conscious algorithms, on the other hand, try to reduce search time by using
knowledge-based methods about the structure of the search space. In this paper, we examine meta-heuristic
algorithms, which are a type of random algorithms for finding the optimal answer.
خلاصه ماشینی:
2- تحلیل جریان های اطراف بال نمودار خطی جریان های گردابه نوک بال، پشت وینگ تیپ های قدیمی (سمت چپ تصویر) و بالچه (وینگ لت) ترکیبی (سمت راست تصویر) در شکل زیر نشان داده است (شکل 2)، / شکل 2- نمودار جریان های گردابه بال ]7[ از برخی لحاظ، افزایش پهنای بال هیچ سودی به صورت کلی برای هواپیما ندارد.
تجهیزات نوک بال، نیروی برآی تولید شده در نوک بال را با روان کردن جریانات هوای عبوری از روی بال در قسمت نوک بال افزایش داده و پسای القایی که توسط جریان گردابه ای نوک بال به وجود می آید را کاهش می دهند و همچنین باعث بهبود نسبت برآ به پسا می شوند.
/ شکل 3- نمودار جریان های گردابه بال در دوحالت مطالعات نیروی هوایی آمریکا نشان می دهد که این کاهش مصرف سوخت به طور مستقیم تا حدی باعث افزایش نسبت برآ به پسا نیز می شود.
پژوهش های ریچارد ویتکام در سال های 1970 در ناسا برای اولین بار به معنای امروزی و مدرن از بالچه به عنوان یک سطح اضافه شده عمودی به نوک بال استفاده کرد.
گردابه های نوک بال، که از زیر بال به اطراف می چرخند، به سطح خمیده بالچه برخورد می کنند، نیرویی تولید می کنند که زاویه ای به سمت داخل و جلو دارد، مانند قایق درون دریا، این امر باعث می شود بالچه در واقع مقدار کمی به نیروی رانش هواپیما اضافه کند.
مزیت دیگر بالچه این است که قدرت گردابه های نوک بال را می کاهد، گردابه هایی که پشت هواپیما تشکیل شده و برای هواپیماهای دیگر خطرناک می باشند.