چکیده:
یکی از وظایف اصلی دولتها، اعمال سیاستگذاری است. دولتها وظایف گوناگونی را مطابق قانون برعهده دارند؛ اما باتوجه به اینکه در بعضی از موارد، ورود پیدا نمیکنند یا نباید ورود یابند، بعضی از آن وظایف را با صلاحدیدی به بخشهای دیگر واگذار میکنند. دولتها میکوشند با تنظیم قواعد و مقررات و تدوین سیاستها، نقش مدیریتی را به عهده بگیرند. دورههای آموزشی مهارتی، کلید توسعه پایدار در هر کشور است و در حال حاضر، اهمیت خاص آن بر کسی پوشیده و پنهان نیست. در کشور ما نیز ارائهدهندگان آموزش و متولیان تربیت مهارتی و فنی در سطوح مختلف، بسیار متنوع و گسترده هستند. وجود یک نظام منسجم و پویا در حوزه دورههای آموزشی و تربیت مهارتی ـ حرفهای به همراه یک نهاد هماهنگکننده، از الزامات تضمین کیفیت و ارتقای جایگاه آن در کشور است؛ باوجود تاکید بر جایگاه آن، همچنین تشکیل نهاد هماهنگکننده؛ تشکیل یک نظام کارآمد متناسب ضروری بهنظر میرسد.
این پژوهش با هدف بررسی نهادهای سیاستگذار و خطمشیگذار در حوزۀ دورههای آموزشی مهارتی، به دنبال توصیف وضعیت کنونی آنها و ارائه اولویتبندی از نهادها و دستگاههای سیاستگذار در این حوزه است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، و نحوۀ گردآوری دادههای توصیفی از نوع پیمایشی است. برای رتبهبندی نهادها از تکنیک دلفی و آزمون تی استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که از بین کلیه نهادهای مورد بررسی، هفت نهاد خطمشیگذار موثر بر دورههای آموزشی مهارتی در کشور از دیدگاه خبرگان تعیین گردید.
One of the main tasks of governments is to implement policy. Governments have a variety of responsibilities under the law. However, due to the fact that in some cases, they do not enter or should not enter, some of them delegate those tasks to other departments at their own discretion. Governments try to assume a managerial role by setting rules and regulations and formulating policies. Skills training courses are the key to sustainable development in any country and at present its special importance is not hidden from anyone. In our country, training providers and those in charge of skills and technical training at various levels are very diverse and extensive. Existence of a coherent and dynamic system in the field of training and vocational training courses with a coordinating institution is one of the requirements for quality assurance and promotion of its position in the country. Despite emphasizing its position and also forming a coordinating institution, forming a system. Proportionally efficient, it seems necessary. This study aims to review the policy-making institutions and policy-makers in the field of skills training courses, seeks to describe their current situation and prioritize policy-making institutions and agencies in this field. And in terms of how to collect data is a descriptive survey type. Delphi technique and t-test were used to rank the institutions. The results of this study indicate that among all the studied institutions, seven policy-making institutions affecting skill training courses in the country were determined from the perspective of experts.
خلاصه ماشینی:
محققان بر این باورند که شایسته سالاری در سازمانهای آموزشی در دستگاههای اجرایی، به دلیل تنوع مخاطبان و نوع انتقال علم و دانش با آموزشهای کلاسیک و کلاسی (پداگوژیک )١، آموزشهای ضمن خدمت و مهارتی (اندراگوژیک )٢، آموزشهای توانمندساز (متاگوژیک )٣ و نیز آموزشهای خودتوانمندساز (هیوتاگوژیک )٤ که باعث ارتقای سطح کمی و کیفی آموزش و مهارتها و یا به عبارتی؛ دانش ، بینش ، نگرش و رفتار حرفه ای میشود؛ دارای اهمیت ویژه ای است که از نتایج ارزشمند آن، به کارگماری کارکنان و کارگران حرفه ای و یا دانشی در سطح صنایع و عرصه تولید برای بالابردن درجه ارزش افزوده و حرکت به سمت توسعه پایدار، رفع چالش های مدیریت خرد و کلان، افزایش بهرهوری و استفاده بهینه از منابع تجدیدشونده از جمله نفت ، کشاورزی و منابع زیستی و غیره خواهد بود.
به طور خاص در ایران، که سند ١٤٠٤، افق حرکت را ترسیم کرده است و سیاست های کلی نظام اداری و سیاست های کلان برخاسته از الگوی اسلامی - ایرانی پیشرفت ، مسیر دستیابی به این چشم انداز را روشن میکند؛ تربیت انسانهای توسعه یافته به طور کل و کارگزاران پیشرفت به طور خاص بر اساس ظرفیت های بومی و دینی از اهمیت ویژهای برخوردار میگردد (ذاکری، فقیهی، دانش فرد، ١٣٩٣: ٤٨)؛ از این رو، با توجه به سرعت و رشد فناوری و از سویی، وفور و گسترش انواع روشهای ارتباطی برای مدیریت سازمانها و نیز تشخیص نوع و روشهای آموزشی، همچنین جاریسازی تفکر و زبان آموزش در سازمانها و جامعه ، نوعی نگاه و نگرش جدید با عنوان نگرش سیاستمدارانه و نگاه توسعه ای؛ ضروری به نظر میرسد.