چکیده:
تامین شغل برای نیروی کار جویای کار یکی از خواستههای اجتماعی و قانونی مردم هر کشوری است. و بیکاری معضلات زیانبار اجتماعی و اقتصادی مختلفی را سبب میشود. تاکنون آثار سیاسی بیکاری و اشتغال کمتر مورد توجه بوده است. ایجاد اشتغال میتواند مشروعیت و مقبولیت دولتها را افزایش داده و باعث تقویت ثبات سیاسی گردد. هدف این مقاله بررسی اثرات بیکاری بر ثبات سیاسی طی دوره 1364-1394 در ایران است. برای این منظور از روش خودرگرسیون برداری(VAR) ، یوهانسون - جوسیلیوس، مدل تصحیح خطای برداری (VECM) و تابع تجزیه واریانس استفاده شده است. نتایج نشان میدهد که در بلندمدت دو متغیر نرخ بیکاری و ضریب جینی رابطه منفی و معناداری با ثبات سیاسی دارند. همچنین در دورهی مورد مطالعه افزایش رشد اقتصادی باعث بهبود 10 درصدی در شاخص ثبات سیاسی شده است. مدل تصحیح خطای برداری نشان می دهد که الگوی بلندمدت ثبات سیاسی در هر دوره 9/11 درصد از عدم تعادل را اصلاح نموده به سمت روند بلندمدت خود نزدیک میشود. با توجه به نتایج تابع تجزیه واریانس، تأثیر متغیر نرخ بیکاری در واریانس ثبات سیاسی از 15 درصد در کوتاه مدت به 22 درصد در بلندمدت افزایش مییابد. با توجه به نتایج پژوهش به نظر میرسد که برای برقراری ثبات سیاسی در کشور باید در درجه اول نرخ بیکاری مهار شده و ضریب جینی کاهش پیدا کند و با تقویت تولید داخلی و پیروی از الگوی اقتصاد مقاومتی، رونق اقتصادی در کشور ایجاد شود.
Providing jobs for the recruited workforce is one of the social and legal demands of the people of every country. So far, the political effects of unemployment and employment have been less popular. Creating employment can increase legitimacy and acceptance of governments and enhance political stability. The purpose of this paper is to investigate the effects of unemployment on political stability during the period 1985-2015 in Iran. Vector regression (VAR), Johansson-Juselius, Vector Error Correction Model (VECM), and variance analysis function were used for this purpose. The results show that in the long run, two variables of unemployment rate and Gini coefficient have a negative and significant relationship with political stability. In addition, the increase in economic growth has led to a 10% improvement in the political stability index. The vector error correction model shows that the long-term pattern of political stability in each period corrects 11.9 percent of the imbalance and approaches its long-term trend. Regarding the results of the analysis of variance, the effect of the unemployment rate on political stability variance increases from 15% in the short term to 22% in the long run. According to the results of the study, it seems that in order to establish political stability in the country, the unemployment rate should be restrained in the first place and the Gini coefficient should be reduced and the economic boom in the country should be created by strengthening domestic production and following the pattern of resistance economy.
خلاصه ماشینی:
همچنين با توجه به نتايج ، به نظر مي رسد که براي برقراري ثبات سياسي در کشور، مي بايد در درجه اول ، نرخ بيکاري مهار شده و ضريب جيني کاهش پيدا کند و با تقويت توليد داخلي و پيروي از الگوي اقتصاد مقاومتي ، رونق اقتصادي در کشور ايجاد گردد .
به اين منظور، از روش GMM براي داده هاي پانل پويا استفاده شده و اثر متغير ثبات سياسي و شاخص هاي آزادي اقتصادي بر رشد اقتصادي ، مورد آزمون قرار گرفته است .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) که در اين رابطه ، تعاريف متغيرها به صورت زير است : postt مقياس ثبات سياسي در زمان t است (گزارش ٢٠١٧ ,ICRG)؛ ut نرخ بيکاري در زمان t (سازمان برنامه و بودجه کشور،١٣٩٧)؛ ggdpt نرخ رشد اقتصادي در زمان t (محاسبه شده از حساب هاي ملي بانک مرکزي ٢)؛ و ginit ضريب جيني کشور در زمان t (بانک مرکزي جمهوري اسلامي ايران ).
برآورد مدل براي بررسي اثر متغيرهاي موجود از جمله بيکاري بر ثبات سياسي در اقتصاد ايران طي سال هاي ١٣٩٤-١٣٦٤، ابتدا از مدل خود رگرسيون برداري که رفتار متغيرها را در کوتاه مدت تعيين مي کند، استفاده مي شود.
بنابراين ، رابطه زير را مي توان نوشت : (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتايج نشان مي دهد که در بلندمدت ، متغير نرخ بيکاري ، رابطه منفي و معناداري با ثبات سياسي در ايران طي دوره مورد مطالعه دارد.
Political Instability and Economic Growth in Developing Economies: Some Specification Empirics.