چکیده:
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر روشهای ارائه بازخورد خود تنظیمی و دامنهای بر یادگیری و قابلیت شناسایی خطا در مهارت تیراندازی بود. 60 دانش آموز دبیرستانی (با دامنه سنی 3/17)، در این آزمایش شرکت کرده و بر اساس نوع بازخورد دریافتی به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول زمان دریافت بازجورد در کنترل خودشان بود. گروه دوم پس از اینکه از دامنه حرکت دور میشدن دریافت میکردند و گروه سوم هیچ بازخوردی دریافت نمیکردند. تکلیف، مهارت تیراندازی بود. پس از جمع آوری دادهها، برای تجزیه و تحلیل نتایج مرحله اکتساب، از آنالیز واریانس با تکرار سنجش استفاده شد. در آزمون یادداری، روش آنالیز واریانس یکراهه بکار گرفته شد. نتایج مرحله اکتساب نشان داد که، بین گروه اول (ارائه KR به صورت خود-کنترلی) و گروه دوم (ارائه KR به صورت دامنهای)، در عملکرد مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معناداری وجود نداشت (05/0P>). با این حال، در آزمون یادداری، بین گروه اول (ارائه KR به صورت خود-کنترلی) و گروه دوم (ارائه KR به صورت دامنهای)، در عملکرد مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطا تفاوت معنادار حادث شد (05/0P≤). به عبارتی گروه اول که به صورت خود-کنترلی KR دریافت میکردند، عملکرد بهتری در مهارت تیراندازی و قابلیت شناسایی خطاهایشان نسبت به گروه دوم و گروه کنترل داشتند. این الگوی نتایج پیشنهاد میکند که اگر افراد به صورت خود-کنترلی بازخورد دریافت کنند، یادگیری و قابلیت شناسایی خطای بهتری رخ خواهد داد.
The aim of this study was to examine the effect of knowledge of results presentation self-control and bandwidth on learning and error detection capability in shooting skill. Sixty high school students (mean age 17.3), participated in this study and according to KR presentation, they are divided into three groups. The first group received KR to self-control, the second group to bandwidth. The control group (the third one) received no KR. The task was shooting skills. After data collection, the analysis conducted by using ANOVA repeated measurements for acquisition period, and one way ANOVA for retention test. In acquisition, results showed no significant difference between the first and second groups, in performance and error detection capability to shooting skills (P> 0.05). However in retention (no KR), there was significant differences between two groups (P≤0.05), means that the first group which received KR to self-control was better than the second group as well as control. This pattern of results suggests that if people receive the KR to self-control the better learning and error detection capability will occur