چکیده:
آموزش توسعۀ پایدار از مهمترین شاخصههایی است که امروزه برای نیل جوامع به توسعۀ پایدار، مورد توجه قرار گرفته است. با عنایت به این نکته که برنامۀ درسی جداگانهای جهت آموزش توسعۀ پایدار در مدارس در نظر نگرفته شده است، می توان به آموزش توسعۀ پایدار از طریق سایر رشتههای درسی امید داشت. یکی از این رشتهها، رشتۀ درسی آموزش تاریخ میباشد که در پژوهش حاضر سعی شده است با روشی توصیفی-تحلیلی و با کاربست اسناد کتابخانهای، کاربرد آن در آموزش مفهوم توسعۀ پایدار، تبیین گردد و نیز ویژگیهای یک رشتۀ درسی مطلوب آموزش تاریخ در جهت آموزش توسعۀ پایدار مشخص شوند. پس از بحث و بررسی، این نتیجه به دست آمد که آموزش تاریخ با کارکردهای انسانشناسی، امکان درک وضع موجود و امکان پیش بینی آینده را با کاربست قوانین تاریخی، در آموزش توسعۀ پایدار میسر میسازد. همچنین ویژگیهای برنامۀ درسی مطلوب، پرداختن به آموزش تاریخ محلی، عدم غفلت از تاریخ نزدیک و تربیت معلمان تاریخ که آشنا به مفهوم توسعۀ پایدار باشند، میتواند اثربخشی آموزش تاریخ را در راستای آموزش توسعۀ پایدار، افزایش دهد
Sustainable development education is one of the most important characteristics that has been considered today to achieve sustainable development in societies. Given that there is no separate curriculum for sustainable development education in schools, we can hope for sustainable development education through other disciplines. One of these disciplines is the history education course, which in the present study has tried to explain its application in teaching the concept of sustainable development by descriptive-analytical method and by using library documents, as well as the characteristics of a desirable history education course. To identify sustainable development education. After discussion, it was concluded that teaching history with
anthropological functions, the possibility of understanding the current situation and the possibility of predicting the future by applying historical laws, is used in teaching sustainable development. Also, the features of a good curriculum, teaching local history, not neglecting recent history, and training history teachers familiar with the concept of sustainable development, can increase the effectiveness of history education in the field of sustainable development education
خلاصه ماشینی:
يکي از اين رشته ها، رشتۀ درسي آموزش تاريخ ميباشد که در پژوهش حاضر سعي شده است با روشي توصيفي-تحليلي و با کاربست اسناد کتابخانه اي، کاربرد آن در آموزش مفهوم توسعۀ پايدار، تبيين گردد و نيز ويژگيهاي يک رشتۀ درسي مطلوب آموزش تاريخ در جهت آموزش توسعۀ پايدار مشخص شوند.
Sustainable Development - آموزش تاريخ چه کاربردي در آموزش مفهوم توسعۀ پايدار دارد؟ - ويژگيهاي رشته درسي مطلوب آموزش تاريخ جهت آموزش توسعۀ پايدار، شامل چه مواردي است ؟ پيشينه پژوهش موسايي و احمدزاده (٧٣٨٨)، در پژوهشي با عنوان آموزش توسعه اي و توسعۀ پايدار چنين نتيجه گرفتند که سرمايه گذاري در آموزش توسعۀ اي و توليد انسان هايي با شاخصه هاي علم گرا، تغييرپذير، سيستمي و...
٧. برنامه درسي با آموزش مهارت رويکرد حل مسئله و تفکر انتقادي برخي از صاحب نظران معتقدند بايد به جاي ارائۀ انبوه مطالب ، با شيوه هاي فرآيند محوري، محتواي تاريخي به گونه اي عرضه گردد که در مرتبۀ اول ، دانش آموزان ، تاريخ را در بستري فرهنگي، سياسي، اجتماعي و اقتصادي مربوط به هر زمان و به طور فراگير بياموزند و سپس بتوانند در جريان يادگيري و آموزش تاريخ ، با روش حل مسئله و نگاه پژوهشي به تحقيق ، جمع آوري اطلاعات و تفسير و تحليل آنها اقدام کنند تا از گذشته مانند چراغي براي حرکت در مسير حال و آينده استفاده شود(چنگائي، ٧٣٩٩: ٧٧و٧٢).
همچنين آموزش تاريخ ، امکان درک وضع موجود و زمان حال را به انسان خواهد داد و در نتيجۀ آن انسان از وضعيت بغرنج و رابطه اش با محيط زيست آگاه شده و براي نيل به وضعيت مطلوب که همان توسعۀ پايدار است ، تلاش خواهد کرد.