چکیده:
اقدامات تامینی و موقت چون به طور عمومی برای حفظ و حمایت حقوق یکی از اصحاب دعوا میباشد، به درخواست آن طرف صورت میگیرد. در واقع دادگاه در جایی مبادرت به صدور دستور یا قرار مربوطه میکند که در اثر ادامه جریان داوی یا اطاله آن حق یا منافع یک نفر در مخاطره باشد دادگاه با این اقدام منافع فوری آن طرف را حفظ و از ضایع شدن احتمالی حقوق او جلوگیری میکند که البته صدور این دستورات ممکن است خسارتی به طرف دیگر وارد کند، بنابراین متقاضی آنها را ملزم مینماید که تامین بسپارند.
خلاصه ماشینی:
همان علل و اسباب اقدامات تامینی و موقت در دادرسیهای دادگاهی، در داوریها نیز ممکن است مطرح شوند؛ یعنی، پیش از شروع رسیدگی داوری، در جریان رسیدگی، پیش از صدور رای و به هنگام اجرای رای داوری، وضعیتهایی پیش میآید که تصمیم گیری در خصوص انجام یا ترک عمل خاصی فوریت مییابد؛ برای مثال، موضوع دعوا یا ادله مورد نیاز ممکن است از بین برود یا یک طرف اعمال حقوق طرف دیگر را خنثی یا با نقل و انتقال یا امحای اموال یا موضوع دعوا یا کلا با غیر قابل دسترس نمودن آنها داوری را بی اثر یا اجرای رای نهایی را غیر ممکن سازد.
به طور کلی میتوان گفت نوع اقدامات تامینی و موقت در داوری نمیتواند به طور کامل مشابه آنچه دادگاههای دولتی محل داوری اعمال میکنند، باشد، گرچه رعایت قواعد آمره قانون آن کشور در این زمینهها الزامی است؛ برای مثال، دیوان داوری که مقرش در کشور فرانسه میباشد، ممکن است اختیار داشته باشد تا ضمن رعایت قواعد آمره قانون فرانسه دستور توقیف اموال یک طرف را به گونهای که در کشور اسپانیا معمول است، صادر کند، درحالی که دادگاههای آلمان نمیتوانند چنین دستوری را صادر کنند.
در برخی موارد، اقدامات تامینی و موقت بی آنکه ارتباط مستقیمی با موضوع دعوا داشته باشند برای تنظیم روابط طرفین در طول رسیدگی به دعوا لازم به نظر میرسند، برای مثال، لازم است که دیوان داوری دستوری صادر کند که یک طرف در طول داوری تا زمان صدور رای عملی را نجام دهد یا از انجام آن خودداری نماید، به گونهای که در صورت عدم صدور این دستور زیانی فراوان و فراتر از آنچه خواسته خواهان یا خسارت مورد دعوا است در طول برگزاری داوری وارد خواهد شد و در واقع قابل جبران نخواهد بود.