چکیده:
پژوهش حاضر اثربخشی مصاحبهی انگیزشی گروهی را در کاهش وزن افراد مبتلا به دیابت نوع دو بررسی نموده است. از میان مراجعان انجمن دیابت ایران و انستیتو غدد و متابولیسم، 93 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو انتخاب شدند. شرکتکنندگان بهطور تصادفی به گروههای مصاحبهی انگیزشی (30 نفر)، آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری (26 نفر) و کنترل (37 نفر) اختصاص یافتند. میان گروههای پژوهش از نظر ویژگیهای خط پایه تفاوتی دیده نشد. نتایج نشان داد که در گروههای مصاحبهی انگیزشی و آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری، در مقایسه با گروه کنترل، میانگین شاخص توده بدن (BMI) بهطور معناداری پایینتر بود، و در گروه مصاحبهی انگیزشی گروهی، در مقایسه با آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری، میانگین هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) بهطور معناداری پایین بود. بر اساس یافتههای پژوهش به نظر میرسد در بیماران دیابت نوع دو، مصاحبهی انگیزشی گروهی و آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری، میتوانند به عنوان مداخلهای مؤثر، موجب کاهش وزن شوند، و مصاحبهی انگیزشی گروهی بهتر از آموزش گروهی شناختی ـ رفتاری میتواند کنترل قند خون را بهبود بخشد. این یافتهها از آن نظر قابل توجه هستند که هیچکدام از این مداخلهها با هدف صرف کاهش وزن صورت نگرفته بودند.
The present study investigated the effects of group Motivational Interviewing (MI) on weight loss in adults' with type II diabetes. Ninety-three Patients with type II diabetes were selected from Iranian Diabetes Society (IDS) and Institute of Endocrinology and Metabolism (IEM). The participants were randomly allocated to the MI group (n=30), CBGT group (n=26), and a control group (n=37). There were no significant differences between the three groups with respect to the baseline characteristics. Results showed that in the MI and CBGT groups, mean of BMI was significantly lower than control group. It was also found that, in the MI than in the CBGT intervention, mean of HbA1c was significantly lower. The findings of this study indicated that in helping adults with type II diabetes, MI in group format and CBGT may be useful interventions to improve patients' weight loss and MI may be more useful than CBGT in helping patterns reduce their glycaemic control.