چکیده:
در سراسرنیم قرن گذشته، تقاضای مداوم وروبه رشدی ازگسترش رویکردهای یکپارچهترجهت برنامهریزی بعنوان روشی برای مقابله با مشکلات شدیدا پیچیده وحادشهری وجودداشته است. باآگاهی ازاین نیاز، این مقاله باارائه توجیهی برای چنین رویکردبرنامهریزی، جنبههای مشکل آفرین فعالیتهای برنامهریزی حال حاضر را مورد بحث قرار میدهد و بر دروس کلیدی و موارد مشابه آنها از تجربیات گذشته در مورده ایده درک برنامه ریزی، عقلانیت دربرنامهریزی ونقش قدرت وسیاست دربرنامهریزی و اجرای برنامه رامورد تاکیدقرار میدهد. بابخاطر داشتن بحثها ومناظرهای اخیردرمورد نظریه برنامه ریزی، این مقاله علاوه برآن دستورکاری رابرای ساخت یک رویکرد ترکیبی جدیددربرنامهریزی ارائه میکند، مسائل عمدهای که نظریه پردازان برنامه ریزی احتیاج دارندتابه آنها از نظر یکپارچه سازی عملکردی بپردازند را مورد بحث قرارمی دهد، به مقوله فرآیندهای تصمیمگیری در برنامه ریزی، و چالشهای سیاسی و سازمانی برای چنین رویکردهای برنامه ریزی یکپارچه نیز میپردازد. مجموعهای از برنامههای پیشنهادی را برای درمان این چالشها ارائه میکند. مدل برنامه ریزی پایدار تطبیقی پیشنهاد شده است و به تفصیل بعنوان یک چهارچوب هنجاری فراگیر موثر برای توسعه یک رویکرد یکپارچه برنامه ریزی مشخص شده است که سازماندهی رابرای این زمینه فراهم میآوردومتخصصان رابرای درک نقششان بعنوان تصمیم گیرندگان اثرگذارراهنمایی میکند. سهم مهماین مقاله تکیهاش برمفهوم رایج پایداری به تنهایی نیست بلکه رویکرد منحصرودشوارش ازاین خواهد بودکه چگونه باید بعنوان روشی برای حرکت به سمت جلوبا برنامه ریزی وسیاست گذاری مورد استفاده قرارگیردتادرنهایت یک شهرسازی بهترراارتقاء دهد.
Abstract Throughout the past half century, there has been a growing and persisting demand towards developing more integrated approaches to planning as a way to combat the notoriously complex and chronic urban problems. Cognizant of this need, this paper, while offering justification for such a planning approach, discusses problematic aspects of current planning practice and highlights key lessons and parallels from past experiences regarding the idea of planning comprehension, rationality in planning, and the role of power and politics in plan-making and plan implementation. Drawing upon recent debates in planning theory, this paper further presents an agenda for building a new integrative approach to planning, discusses major issues that planning theorists need to address in terms of functional integration, decision-making processes in planning, and political and institutional challenges to such integrated planning approaches, and offers a series of propositions to remedy these challenges. The adaptive sustainable planning model is suggested and amply delineated as an effective overarching normative framework for the development of an integrated planning approach that provides organization to the field and guides practitioners towards realizing their role as effective decision makers. The key contribution of this paper is not its reliance on the typical notion of sustainability per se but rather its unique and thorny approach of how it ought to be used as a way of moving forward with planning and policy-making to ultimately enhance a better urbanism. Keywords: integrated planning, sustainability, comprehension, rationality, power.
خلاصه ماشینی:
کليدواژش ها: برنامه ريزي يکپارچه ،١ پايداري، فهم ، عقلانيت ،٢ قدرت 1 integrated planning 2 rationality ١- چرا نظريه ؟ نظريه ، اگرچه براساس ويژگي هاي شايسته خودش به تنهايي سودمند نيست ، ولي در فراهم آوري چهارچوب مورد نياز براي ارجاع حياتي است .
با هنيت اين موضوع ، تعريف يک پيکره از تفکرات براي نظريه برنامه ريزي بعنوان موتور محرک براي ارتقاي توانايي برنامه ريزان در مورد خطاب قرار دادن عميق و جامع مسائل عملي مهم مبتني بر يک درک کل نگر از تصوير وسيع تر عمل مي کند که در درون آن اين مسائل اغلب بوجود مي آيند و پديدار مي شوند.
1 functional rationality 3 1 utilitarian 4 rational-comprehensive planning 1 5 ٤-٢- عقلانيت در برنامه ريزي چشم پوشي از محيط و فرض بر اينکه تصميمات مي توانند در خء اتخا شوند بطور خيالي با خواست عموم مردم درست عمل مي کند و بيانگر يک سوء تفاهم ٧ص١ريح و روشن از اين موضوع مي شود که چگونه برنامه ريزي در محيط هاي مختلف عمل مي کند و نشان دهنده پيچيدگي و ماهيت مبتني برمحيط برنامه ريزي است .
گزارش (٤): نظام ارزش که بنظر مي رسد خيلي متفاوت باشد چالشي را براي چگونگي چنين منافع و جت گيري هاي شديدا متعددي فراهم مي آورد که مي توانند وارد روابط با يک تعريف مجزا و قطعي از يک رويکرد يکپارچه براي عملکرد برنامه ريزي شوند که نه تنها ات و ماهيت چنين زمينه کامل ، متعدد و پيچيده را در خود جاي مي دهد بلکه 2 Collaborative Planning 9 همچنين اين عدم تجانس را در ويژه کاري ها، منافع و زمينه هاي آموزشي و عملي اشباع مي سازد.