چکیده:
هدف: پژوهش حاضر با هدف واکاوی و جمع بندی شیوه های تدریس حدیث در مدارس و حوزه های اسلامی صورت گرفته تا تاثیر جایگاه حدیث در اسلام بر انتخاب روشهای تدریس را بیان نماید. روش: برای نیل به هدف مذکور، روش کتابخانه ای ـ توصیفی برای جمع آوری داده ها استفاده شده است و انواع روشهای تدریس در کتب حدیث مورد بررسی قرار گرفته اند و با استفاده از روش تحلیل محتوای مضمونی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: انتخاب روش تدریس در علوم حدیث، رابطه مستقیمی با ماهیت حدیث و حجیت آن دارد. حدیث پژوهان انواع روشهای ممکن حدیث را در هشت شیوه: سماع، عرض، اجازه، مناوله، مکاتبه، اعلام، وصیت و وجاده منحصر نموده و با توجه به میزان اطمینان بخشی روشهای مذکور، اعتبار و صحت آنها را مورد ارزیابی قرار داده اند. بررسی شیوه های مختلف تدریس حدیث، بیانگر آن است که معیار اصلی موافقان و مخالفان روشهای مذکور، اطمینان و اعتماد آنها به میزان صحت و دقت در انتقال احادیث می باشد و اختلاف نظر در جزئیات ناشی از این امر می باشد.
Purpose: Study aim: the purpose of this study was to investigate and summarize the methods of teaching Hadith in Islamic schools and colleges to explain the influence of the place of Hadith on the choice of teaching methods.
Method: Research Approach:The present research enjoys a qualitative descriptive -analytic approach. The data of this research are based on a variety of teaching methods in the sources and references of Hadith and Hadith sciences. The instrument of this study was high lighting which was used for the sources and references mentioned.
Findings: The choice of teaching method in Hadith sciences has a direct relation with the nature of Hadith and its validity. The Hadith scholars have identified various types of Hadith's methods in eight ways; Samaa(hearing), Arz, Permission, Manuela(Handling), Correspondance, Declaration, Wills and Vejada and based on the degree of assurance of these methods, their validity and accuracy are examined. Investigating various ways of teaching Hadith indicates that the main criterion of the supporters and opponents of the methods mentioned relies on the confidence and trust in the accuracy and precision of the transmission of the Hadith. This issue led to controversy over the details.
خلاصه ماشینی:
بررسي شيوه هاي مختلف تدريس حديث ، various ways of teaching Hadith indicates that theبيانگر آن است که معيار اصلي موافقان و مخالفان روش هاي main criterion of the supporters and opponents ofthe methods mentioned relies on the confidence مذکور، اطمينان و اعتماد آن ها به ميزان صحت و دقت در انتقال and trust in the accuracy and precision of theاحاديث ميباشد و اختلاف نظر در جزئيات ناشي از اين امر transmission of the Hadith.
(1983 2006; Khatib Baqdadi, لازم به ذکر است که برخي معتقدند اگر طالب حديث از افرادي باشد که توانايي يا ملکه ادراک خطا را داشته باشد و هم چنين شيخ نيز داراي حافظه و دقت بسيار بالا باشد، اين نوع عرض نه تنها همچون «سماع » بوده ، بلکه از حيث قدرت ، از آن نيز معتبرتر ميباشد.
پس از آن که شاگرد با يکي از طرق مقبول ، اجازه روايت احاديثي را پيدا کرد، لازم است که در هنگام روايت آن احاديث نيز به شيوه دريافت آن ها اشاره کند، ازاين رو علماي حديث در اين صورت معتقدند که بايد احاديث را با عباراتي هم چون « اجازني» (به من اجازه روايت داده است ) و يا « أنبأن اجازة» ( از طريق اجازه به ما اطلاع داده است ) و شبيه آن نقل نمايد (١٩٩٧ ,Suyuti)، تا ضمن تأکيد بر صحت کيفيت نقل ، امانت داري علمي و اخلاقي را به طور کامل رعايت کنند.