چکیده:
هدف اصلی از آموختن زبانهای باستانی دستیابی به توانایی خواندن و درک متون باستانی است و برخلاف زبانهای امروزی، کسب چهار مهارت شنیدن، خواندن، صحبتکردن و نوشتن ضروری نیست، چون کسی این زبانهای بدون گویشور را به منظور برقراری ارتباط یاد نمی-گیرد. تمرکز بر مهارت خواندن اهمیت یادگیری دستور زبان را افزایش میدهد، زیرا از یک سو برای درک پیچیدگیهای متن تسلط بر دستور زبان لازم است و از سوی دیگر بخش مهمی از کسانی که قصد فراگیری این زبانها را دارند در رشتة زبانشناسی تاریخی تحصیل میکنند و با جنبههای دستوری متون باستانی سروکار دارند. در مقالة حاضر، ابتدا به تفاوتهای میان آموزش زبانهای باستانی و زبانهای امروزی اشاره میشود و سپس با بیان دشواریهای خاص آموزش سه زبان ایرانی اوستایی، فارسیباستان منابع اصلی آموزش این زبانها در دانشگاههای ایران با یکدیگر مقایسه می-شوند. براساس این یررسی میبینیم که این کتابها از نظر روش اختلاف چندانی ندارند و همگی بر اساس روش «دستور-ترجمه» تألیف شدهاند، اما کارآمدترین منابع با متن همراه هستند و همزمان با آموزش دستور زبان و تمرینات دستوری، توانایی درک متن را هم افزایش میدهند.
Teaching ancient languages has an important difference from teaching modern languages. In contrast, the student of modern languages focus on four skills, speaking, listening, reading, and writing, the acquisition of an ancient language, more than anything, is based on text comprehension. That is why modern language teaching methods, like CLT, are not very useful for teaching ancient languages. Moreover, most ancient texts are not general texts, but there are literary, religious, or legal texts, and the student needs additional and information to comprehend the texts. In this paper, at first, we notice the problems of teaching ancient Iranian languages and then describe what can be called the “teaching method of Avestan, Old Persian, and Sogdian. At the end, we compare the available books for learning these languages. All of these books use the method, named “grammar-translation,” but the most useful ones have original texts besides the grammar explanations and pay more attention to read and to analyze of the texts.
خلاصه ماشینی:
ir The Problems of Teaching Ancient Iranian Languages (Avestan, Old Persian, and Sogdian) Leila Varahram* Teaching ancient languages has an important difference from teaching modern languages, while the student of modern languages focus on four skills, speaking, listening, reading, and writing, the acquisition of an ancient language, more than anything, is based on text comprehension.
In this paper, at first, we notice the problems of teaching ancient Iranian languages and then describe what can be called the “teaching method of Avestan, Old Persian and Sogdian.
Keywords: Avestan, Old Persian, Sogdian, Language teaching.
اين در حالي است که آموزش زبان هاي باستاني ، که امروزه هيچ سخن وري ندارند و محدود به متـون برجـاي مانـده از آنهـا هستند، براي مدرسان و زبان آموزان بدون سختي نيسـت و حتـي گـاهي از آمـوزش زبـان هـاي امروزي نيز دشوارتر است و به همين دليل يافتن روش هايي براي آسان تـر کـردن تـدريس ايـن زبان ها ضروري به نظر ميرسد.
علاوه بر مشکلاتي که به طور کلي بر سر راه آموزش زبان هاي باستاني وجود دارد و در ابتداي اين مقاله نيز به آنها اشاره کرديم ، فراگيري زبان هاي باستاني ايراني دشواري هاي ديگري نيز داردکه بخش بزرگي از آن به دليل شمار اندک و پيکرة کم حجم متون موجـود بـه زبـان هـاي باسـتاني ايرانـي ، در قيـاس بـا زبان هاي کلاسيک به وجود آمده است ؛ براي مثال در هيچ يک از زبان هاي مورد بررسي در اين مقاله ، به ويژه اوستايي و سغدي، انتخاب متني ساده براي آموزش به زبـان آمـوزان مبتـدي کـار سادهاي نيست .