چکیده:
حفظ صلح و امنیت از اصلیترین اهداف سازمان ملل متحد است. سازمان در راستای حفظ، اعاده و تحکیم صلح عملیات حفظ صلح را ایجاد کرد. با این حال مأموران حفظ صلح با وجود نقش مهمی که در حفظ و اعادة صلح ایفا کردهاند، بعضاً مرتکب نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه شدهاند. با توجه به اینکه دولت ارسالکنندة نیروهای حافظ صلح همچنان برخی صلاحیتها را برای خود حفظ میکند، مسئلة اساسی تحقیق این است که در صورت نقض حقوق بشر و حقوق بشردوستانه ملاک انتساب مسئولیت چیست. با وجود آرای قضایی متعدد صادرشده در این مورد، طبق طرح کمیسیون حقوق بینالملل در مورد مسئولیت سازمانهای بینالمللی و رویة قضایی، بهنظر میرسد معیار کنترل مؤثر برای انتساب مسئولیت در عملیات حفظ صلح بیش از سایر ملاکها مورد توجه رویة قضایی است.
Maintaining peace and security is one of the main goals of the United Nations. The United Nations created peace-keeping operations to maintain, restore and consolidate peace. In spite of the important role they play in maintaining and restoring peace, peacekeepers have committed violations of human rights and humanitarian law. Considering that the sending State of the peacekeeping forces still retains some qualifications, the fundamental question of the research is that if there is a violation of human rights and humanitarian law, what is the criterion for attributing responsibility? Despite the numerous judicial decisions issued in this regard, according to the Draft Articles on the International Law Commission on the Responsibility of International Organizations and judicial procedures, it seems that the effective control criteria of attributing of responsibility for peace-keeping operations is more than any other criteria are the subject of judicial action.
خلاصه ماشینی:
با وجود آراي قضـايي متعـدد صادرشده در اين مورد، طبق طرح کميسيون حقوق بين الملل در مورد مسـئوليت سـازمان هاي بين المللي و رويۀ قضايي، به نظر ميرسد معيار کنترل مؤثر براي انتساب مسئوليت در عمليات حفظ صلح بيش از ساير ملاکها مورد توجه رويۀ قضايي است .
Ultimate control متعاقبا اعمال معيار کنترل نهايي پنج فاکتور را مدنظر قرار داد؛ اول اينکه فصل هفتم منشور ملـل متحد به شوراي امنيت اجازه ميدهد که به دولت ها يا ساير سازمان هاي بين المللي نمايندگي اعطا کند؛ دوم صلاحيت هاي اعطاشده به نماينده بايد قابل تفويض باشند؛ سـوم تفـويض اختيـار نبايـد به طور فرضي و ضمني صورت گيرد، بلکـه بايـد از قبـل و به صـورت صـريح انجـام گيـرد؛ چهـارم قطعنامه اي که در زمينۀ اعطاي نمايندگي تعبيـه ميشـد، بايـد بـه طور دقيـق حـد و حـدود ايـن نمايندگي را مشخص کند؛ پنجم فرماندهي نيروهاي نظامي بايد طبق قطعنامه ملزم شـود کـه بـه شوراي امنيت گـزارش دهـد (١٣٤.
para :١٩٨٦ ,ICJ Rep)؛ دوم کدام يک از دولت هلند و سازمان ملل قدرت جلوگيري از وقوع اين حادثه را داشتند؟ دادگاه هلنـد با اعمال اين معيار نتيجه ميگيرد که اخراج اعضاي خـانوادة نوهـانويچ و مصـطفيچ از اردوگـاه بـه دولت هلند قابل انتساب است ، چراکه در آن دوره نيروهاي هلندي تحت دستور دولت متبوع خـود بودند و اين دولـت قـدرت جلـوگيري از اخـراج آن را داشـته اسـت Court of Appeal of The) (٥.