چکیده:
هدف پژوهش حاضر کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی بهمنظور استفاده از ظرفیتهای آن در نقد فرهنگی است. ازجملۀ اهداف نقد فرهنگی و مطالعات فرهنگی این است که بهمثابۀ پروژهای برای کاربردی کردن ادبیات روایتی در جامعۀ مدرن عمل کند؛ زیرا جامعۀ مدرن به متون ادبی علاقۀ چندانی ندارد. این چالش فرهنگی بزرگی است که پژوهشگران ادبیات و مطالعات فرهنگی دربارۀ آن میاندیشند و میخواهند برای رفع آن راهکارهای عملی ارائه کنند. در چنین شرایطی، لازمۀ راه یافتن روایت به جامعه این است که ویژگیهایی خاص داشته باشد. زبان نمادین، بازنمایی و ویژگیهای نشانهشناسانه برخی از ویژگیهای کلی روایت هستند. این ویژگیهای کلی و مولِّد، قابلیتهای فراوان دیگری را نیز در روایت ایجاد میکنند که منجر به تبدیل آن به فضایی مناسب برای نقد فرهنگی میشوند. تبلور نقد فرهنگی، نقش فرهنگی نماد، توصیف مستند جامعه، تبیین توهم و ذهنیت، و مفهوم شکل ازجمله مؤلفههای فرهنگساز روایت هستند که پژوهش حاضر در تحلیل ظرفیتهای نقد فرهنگی، آنها را بررسی میکند. وجه مشترک همۀ این مؤلفهها این است که به ارزشهای انتقادی گفتمان ادبی میافزایند و از طریق تبدیل ادبیات روایتی به فضای نقد و نوآوری، ظرفیتهای تولید و نقد فرهنگی روایت را تقویت میکنند. بنابراین دستاورد پژوهش حاضر این است که ظرفیتهای نقد فرهنگی روایت را تبیین میکند و از طریق کمک به کاربرد بیشتر ادبیات روایتی، به امکانات نقد فرهنگی و مطالعات فرهنگی میافزاید.
This research intends critically to analyze the potentials of cultural criticism in narrative fiction. Cultural criticism and cultural studies have several objectives. One of their objectives is that they want to be a project for the productive use of narrative fiction in modern society, because modern society is no longer much interested in narrative and seemingly takes almost no responsibility towards it. This seems a real cultural challenge in the modern society with which the researchers in narrative and cultural studies are concerned hoping to provide practical solutions for it. In this climate of cultural lag, if narrative dreams to find readership, it must have certain qualities. A quality is that narrative fiction is symbolic in language and takes outstanding semiotic functions also. However, symbolism and representation are two generic and productive features in narrative, while it is equipped with many other features making it into a suitable space for cultural criticism. The Emergence of powerful language in narrative, the link between reality and meta-reality in narrative, elucidation of subjectivity, "self" staging, and confrontation of “self” with "other”, and the concept of “form” are among the components of narrative that the present research is intending to examine which render narrative a productive field of cultural criticism. All of these components add to the critical values of narrative discourse, and via the rendition of narrative fiction into a space of critical innovation, strengthen the narrative potentials in the production and criticism of culture.
خلاصه ماشینی:
72 بنابراين پژوهش حاضر مؤلفه هايي را بررسي و تحليل خواهد کرد که به واسطۀ آن ها ميتوانيم از امکانات و ظرفيت هاي روايت و روايت شناسي براي تدوين و عرضۀ نظريه اي فرهنگي استفاده کنيم که ريشه هايش را لزوما از ادبيات روايتي بگيرد و درعين حال ، عمل گرا و در پروژة فرهنگي شدن جامعه ، کاربردي و دست يافتني باشد.
از نگاه پژوهشگر حاضر، رابطۀ مطالعات فرهنگي و ادبيات روايتي عمدتا از همين حوزة نماد و نشانه در زبان ادبي مايه ميگيرد؛ چراکه اگر فرهنگ به معناي باروري و زايش انديشه باشد، همۀ اين ويژگيهاي زبان روايتي در حوزة نماد و نشانه و ساير حوزه هاي ديگر، ازجمله حوزة مجاز و استعاره و تمثيل ، زمينۀ باروري انديشه را از طريق تعامل هدفمند خواننده و روايت ايجاد ميکنند و از آنجا که در ادبيات روايتي تخيل و واقعيت درهم ميآميزند و از يکديگر مايه ميگيرند و آميختگي امر تخيلي و امر واقعي ويژگيهاي ديگري مانند توان بازنمايي ١٧ و تعليق (آگاهانۀ) ناباوري ١٨ خواننده را به دنبال دارد و نيز از آنجا که زبان روايت که نثر است ، چابک و بازيگوش و سيال است و ميتواند به فوريت گرامر و دستور را ناديده بگيرد و در ناپيداترين گوشه ها و پهناورترين عرصه هاي زندگي روايتي سرکشي کند، ادبيات روايتي فضاي مناسب و حاصلخيزي براي توليد و نقد فرهنگي خواهد بود.
in American Studies Razi University, English Department Received: 26/05/2019 Accepted: 17/07/2018 Abstract The subject of this research is to explore the potentials of cultural criticism in narrative fiction.