چکیده:
تعامل سازه و معماری تاثیرات بصری و کارکردی مختلفی را در فضای کالبدی ایجاد میکند. به بیانی، نحوة رابطه این دو می-تواند در برگیرنده پتانسیلها (و گاهی ضعفهایی) تاثیرگذار بر کیفیت نهایی فضا باشد. فرم اسکلت سازه بیشک با فرم ساختمان حامل آن ارتباطی تنگاتنگ دارد. هدف این مقاله، تاثیرات متقابل سازه و معماری در معماری نوین کشورهای درحال توسعه با تاکید بر منطقه خاورمیانه از منظر معماری بیونیک در راستای ارتقاء کیفیت کالبدی فضا است. از این رو طراحی ساختمان تعیین فرم کلی آن به نوعی طراحی سازه نیز هست. با وجود این، رابطه میان طراحی سازه و طراحی معماری میتواند فرمهای گوناگونی به خود بگیرد. مفاهیم معماری و سازه و نحوه تعامل و تاثیرات متقابل آنها و همچنین معماری نوین هزاره سوم، مفاهیمی هستند که در این تحقیق مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند و نتایج آنها مورد استفاده پژوهشی قرار گرفته است. در این مقاله از روش ترکیبی (توصیفی وتحلیلی- ترکیبی- تاریخی) و مطالعه و بررسی کتابخانهای استفاده و گردآوری و تجزیه و تحلیلها نیز از طریق مطالعات کتابخانهای صورت گرفت. سوال اصلی پژوهش این است که شاخصها و اصول معماری بیونیک در معماری نوین به چه صورت میباشد؟ نتایج این مقاله نشان داد که بیونیک در حقیقت وسیلهای خلاق برای دست یافتن به هدف پایداری بطور موثر و کارآمد میباشد. تمام ساختمانها و فرآیندهای طبیعت را میتوان پایدار دانست چرا که آنها بطور نامحدود برای هزاران سال برقرار ماندهاند. روزانه، انسانها و مخلوقات آنها بطور منفی بر محیط تاثیر میگذارند.
The interaction of structure and architecture creates different visual and functional effects in
the physical space. In other words, the relationship between the two can include potentials
(and sometimes weaknesses) that affect the final quality of the space. The skeletal form of the
structure is closely related to the form of the carrier structure. The purpose of this article is the
interaction of structure and architecture in modern architecture of developing countries with
emphasis on the Middle East region from the perspective of bionic architecture in order to
improve the physical quality of space. Hence, the design of a building determines its general
form as a kind of structural design. However, the relationship between structural design and
architectural design can take many forms. The concepts of architecture and structure and how
they interact and interact, as well as the new architecture of the third millennium, are the
concepts that have been discussed in this study and their results have been used in research. In
this article, the combined method (descriptive and analytical-synthetic-historical) and the
study and review of libraries were used and the collection and analysis were done through
library studies. The main question of the research is what are the characteristics and principles
of bionic architecture in modern architecture? The results of this paper show that bionics is in
fact a creative tool to achieve the goal of sustainability effectively and efficiently. All the
structures and processes of nature can be considered sustainable because they have existed
indefinitely for thousands of years. On a daily basis, humans and their creatures negatively
affect the environment.
خلاصه ماشینی:
اين مقاله سعي دارد تا با بررسي معماري بيونيک موضوع اصالت طرح را از ديدگاه سـازه و معمـاري و منطبـق بـا رفتـار طبيعي و نيازهاي زندگي متکي بر تکنولوژي در قرن حاضر بررسي نمايد و اين ديدگاه را القا کند که در هزاره سـوم مسير آموزش و روند طراحي بناها بايد به صورت ايجاد کار تيمي متشکل از معمار، طـراح سـازه، طـراح تاسيسـات برقي و مکانيکي با ديدگاه بهرهگيري از طبيعت و اصل حداقل مصرف انرژي و معماري سبز با يکديگر باشد تا طرح به صورت بهينه خلق شود.
لذا با توجه و عنايت به مطالب فوق هدف ما از انجام اين پژوهش پاسخگويي بـه سـوال اصـلي پـژوهش اسـت کـه تاثيرات متقابل سازه و معماري در معماري نوين کشورهاي درحال توسـعه بـا تأکيـد بـر منطقـه خاورميانـه از منظـر معماري بيونيک در راستاي ارتقاء کيفيت کالبدي فضا به چه صورت مي باشد که در اين راستا به دنبـال پاسـخگويي به اهداف ذيل خواهيم بود: ١.
(٢٠١٧,Post) در اين جا سعي داريم تا با بررسي معماري بيونيک موضـوع اصـالت طـرح را از ديـدگاه سازه و معماري و منطبق با رفتار طبيعي و نيازهاي زندگي متکـي بـر تکنولـوژي در قـرن حاضـر بررسـي نمـاييم و ضروري است تا اين ديدگاه القا گردد که در هزاره سوم مسير آموزش و روند طراحي بناها بايد به صورت ايجاد کـار گروهي متشکل از معمار، طراح سازه، طراح تأسيسات برقي و مکانيکي با ديدگاه بهرهگيري از طبيعت و اصل حداقل مصرف انرژي و معماري سبز با يکديگر باشد تا طرح به صورت بهينه خلق شود.