چکیده:
فقه تمدنی به دور از تنگ نظری، نگاه کلان به حوزههای فردی، اجتماعی، حکومتی و تمدنی در سطح
ملی و بین المللی دارد و عناصرتعیین کننده ای چون زمان و مکان را بازشناخته و تاثیر آنها را در تعیین
هویت موضوعات به روشنی درک کند، زیرا فقه تمدنی مرحلهای بالاتر از فقه حکومتی و فقه اجتماعی
است، که در مبانی کلامی، دین را حداکثری و پوششدهنده کلیه سطوح نیازهای انسان میداند؛ و در
مبانی تفسیر متن، کلیه گزارههای دین را در حیطه استنباط قرار میدهد و در روش استنباط نیز، اجتهاد
سیستمی را پیشنهاد میکند که مبتنی بر تجمیع ادله با منطق پایه سیستمها است و در نظام واره اندیشه
تمدنی به برنامه ریزی برای اداره جامعه و دادن طرحهای دقیق فقهی برای آیندهای که قرار است، تمدن
اسلامی به مرحله تکامل خود برسد و تمدن نوین ایجاد شود، میپردازد، از این رو، مقاله حاضر می
کوشد به این سئوال که فقه چه نقشی در تمدن سازی دارد؟ و آیا فقه علاوه بر پاسخگویی به مسایل
فردی، تامین کننده نیازهای علمی جامعه، برای پیشرفت و توسعه است یا نه؟ پاسخ دهد.
خلاصه ماشینی:
نقش فقه در تمدن سازی اسلامی سیدجمالالدین میرمحمدی 1 ( 136 – 152) چکیده فقه تمدنی به دور از تنگ نظری، نگاه کلان به حوزههای فردی، اجتماعی، حکومتی و تمدنی در سطح ملی و بین المللی دارد و عناصرتعیین کننده ای چون زمان و مکان را بازشناخته و تأثیر آنها را در تعیین هویت موضوعات به روشنی درک کند، زیرا فقه تمدنی مرحلهای بالاتر از فقه حکومتی و فقه اجتماعی است، که در مبانی کلامی، دین را حداکثری و پوششدهنده کلیه سطوح نیازهای انسان میداند؛ و در مبانی تفسیر متن، کلیه گزارههای دین را در حیطه استنباط قرار میدهد و در روش استنباط نیز، اجتهاد سیستمی را پیشنهاد میکند که مبتنی بر تجمیع ادله با منطق پایه سیستمها است و در نظام واره اندیشه تمدنی به برنامه ریزی برای اداره جامعه و دادن طرحهای دقیق فقهی برای آیندهای که قرار است، تمدن اسلامی به مرحله تکامل خود برسد و تمدن نوین ایجاد شود، میپردازد، از این رو، مقاله حاضر می کوشد به این سئوال که فقه چه نقشی در تمدن سازی دارد؟ و آیا فقه علاوه بر پاسخگویی به مسایل فردی، تامین کننده نیازهای علمی جامعه، برای پیشرفت و توسعه است یا نه؟ پاسخ دهد.
کارآمدی فقه در تمدن سازی یا فقه با رویکرد تمدنی، یعنی مسائل فقهی به گونه ای تبیین شود که گویی فقیه نه فقط مسئول برآوردن نیازهای مقلدان خود و پاسخ گوی مسایل فردی است بلکه تأمین کننده بخشی از نیاز های علمی جامعه، برای پیشرفت و توسعه یافتگی و فرهیختگی اجتماعی است و باید تمدن سازی و تمدنی شدن جامعه خود را، در نظر داشته باشد.