چکیده:
سیاست زدگی یا سیاسیکردن در معنای عام به دخالتدادن و ترجیح انگیزههای سیاسی و گروهی در داوری ها و تصمیمگیری ها اطلاق میشود. در حوزه حکمرانی، سیاست زدگی عبارت است از رعایت نکردن اصل بی طرفی در سیاست گذاریها و تصمیم گیریها و دخالت دادن دیدگاهها، گرایش ها و سوگیریهای سیاسی در امور حرفه ای؛ که ممکن است در سطوح و الگوهای مختلف بروز یابد. هرچند سیاست زدگی در همه حوزههای کشورداری از مهمترین آسیب ها و عوامل ناکارآمدی به شمار می رود، اما در حوزه حکمرانی امنیت ملی پیامدهای مخرب تری دارد. در چنین حالتی، کارگزاران، کنشگران سیاسی و تحلیلگران راهبردی و اطلاعاتی ترجیحات سیاسی شان را در مراحل مختلف انتخاب موضوع، جمع آوری دادهها، پردازش و تحلیل اطلاعات و تولید گزارش ها دخالت داده و از عینیت گرایی به نفع مصالح سیاسی صرف نظر می کنند. این پژوهش با مطالعه روندها و رخدادهای برجسته حوزه حکمرانی امنیت ملی در ایران، ابعاد و اثرگذاری این موضوع را بررسی کرده و یافته های آن نشان می دهد که سیاست زدگی در قالبهایی نظیر قطبی شدگی، نفوذ، موازیکاری و افشاگری یا نشت اطلاعات، هزینههای سیاسی و امنیتی قابل توجهی در پی دارد. بر این اساس، پیشنهادهایی برای کنترل سیاست زدگی یا مدیریت پیامدهای آسیب زای آن ارائه شده است.
Politicization in the general sense refers to the involvement and preference of political and group motives and interests in judgments and decisions. In the field of governance, politicization is the non-observance of neutrality in policy-making and decision-making and the interference of political views, tendencies and biases in professional affairs; which may occur at different levels and patterns. Although politicization is one of the most important harms and inefficiencies in all areas of governance, it has more destructive consequences in the field of national security governance. In such a case, agents, political actors, and strategic and intelligence analysts intervene in their political preferences at various stages, such as: subject selection, data collection, information processing and analysis, and report production. They abandon objectivism in favor of political interests. This study examines the prominent trends and events in the field of national security governance in Iran, examines the dimensions and effectiveness of this issue and its findings show that politicization in forms such as polarization, influence, parallelism and disclosure or leakage of information entails significant political and security costs. Accordingly, suggestions have been made for controlling politicization or managing its harmful consequences.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش با مطالعه روندها و رخدادهاي برجسته حوزه حکمراني امنيت ملي در ايران ، ابعاد و اثرگذاري اين موضوع را بررسي کرده و يافته هاي آن نشان ميدهد که سياست زدگي در قالب هايي نظير قطبي شدگي، نفوذ، موازي کاري و افشاگري يا نشت اطلاعات ، هزينه هاي سياسي و امنيتي قابل توجهي در پي دارد.
در پژوهش حاضر که با رهيافت استقرايي و مطالعه روندها و رخـدادهاي برجسـته حـوزه حکمراني امنيت ملي انجام شده است ، ضمن تمرکـز بـر سياسـت زدگـي در حـوزه اطلاعـات ، تلاش خواهد شد مصاديق و جوانبي از آن در عرصه هاي مختلف کشورداري نيز مورد توجه و بررسي قرار گيرد تا ابعاد متنوع و لاجرم اثرگذاري عميق و گسترده آن در همـه ايـن حـوزه هـا پيش چشم مخاطب ترسيم شود.
٣. سياست زدگي اطلاعات سياست زدگي در همه حوزه هاي کشورداري از مهم ترين عوامل ناکارآمدي به شـمار مـيرود، اما در حوزه اطلاعاتي و راهبردي، ميتواند پيامدهاي مخرب بسيار گسترده تري به جا بگذارد؛ به ويژه اينکه به دليل برخورداري از نظام سياسي مردم سالار و نيز مجموعه شرايط سياسـي و اجتماعي ايران و تحولات مستمر منطقه اي، نهادهاي اطلاعاتي و راهبردي نقشي تعيين کننـده در حکمراني جمهوري اسلامي يافته اند.
افـرادي ماننـد رابـرت گيـتس نيـز بـر 80 فصلنامه مطالعات راهبردي، شماره ٩١ بهار ١٤٠٠ ضرورت تقويت ارتباطات و تعاملات ميان نيروهـاي اطلاعـاتي (توليدکننـدگان اطلاعـات ) بـا سياست مداران (مصرف کنندگان اطلاعات ) تأکيد کرده اند؛ تا به اين ترتيب ، از اتـلاف انـرژي و انحراف موضوعي در تحليل هاي اطلاعاتي اجتناب شود (١٩٩٢ ,Gates).