چکیده:
شورای امنیت سازمان ملل متحد که عهدهدار حفظ صلح و امنیت بینالمللی بوده متعاقب فعالیت گسترده و مجدد دزدان دریایی در آبراههای مهم بینالمللی بهویژه در سواحل سومالی و خلیج عدن که صلح و امنیت بینالمللی را با تهدید جدی مواجه کرده اقدام به صدور تعداد زیادی قطعنامه در این راستا نموده است (بیستوسه قطعنامه). ازآنجاییکه قطعنامههای شورای امنیت جزء منابع الزامآور حقوق بینالملل محسوب شده و کشورها مکلف به رعایت آنها همانند دیگر تعهدات مندرج در کنوانسیونها که عضویت آنها رادارند، میباشند، لذا در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با بهکارگیری ابزار کتابخانهای بهصورت مجزا، «مشخصهها» و «محدودیتها» ی قطعنامههای شورای امنیت در رابطه با دزدی دریایی که تحولات و نوآوریهای بسیاری درزمینهٔ مبارزه جامعه بینالمللی با این پدیده را باعث شدهاند، موردبحث و بررسی قرارگرفته است. بهطورکلی قطعنامههای شورای امنیت اگرچه راهکارهای متنوعی را در عرصه مقابله موثر با دزدی دریایی پیشنهاد داده که در کوتاهمدت توانسته است بر روند گسترش دزدی دریایی تاثیرگذار بوده و با همکاری کشورهای مختلف امنیت را در برخی از آبراههای بینالمللی برقرار سازد اما این امنیت موقتی و شکننده بوده و امنیت تجارت دریایی بینالمللی نیازمند راهکارهای بلندمدت دیگری ازجمله اختصاص دادگاههایی در راستای جلوگیری از بیکیفرمانی مرتکبان دزدی دریایی در کنار روشهای بهکارگیری شده موجود مانند گشت زنی دریایی و... است.
United Nations Security Council, which is responsible for maintaining international peace and security, has issued a number of resolutions following the widespread and re-active piracy on important international waterways, particularly off the coast of Somalia and the Gulf of Aden, which pose a serious threat to international peace and security. (Twenty-three resolutions). Since Security Council resolutions are a binding source of international law and states are obliged to comply with them, as well as other obligations under the conventions to which they are party, in this descriptive-analytical study The "limitations" of Security Council resolutions on piracy, which have led to many developments and innovations in the international community's response to the phenomenon, have been discussed. In general, although Security Council resolutions have proposed a variety of strategies to effectively combat piracy, which in the short term have been able to influence the spread of piracy and, with the cooperation of various countries, establish security on some international waterways, this security has been temporary and fragile. And the security of international maritime trade requires other long-term solutions, including the allocation of courts to prevent the impunity of perpetrators of piracy, in addition to the existing methods used, such as patrols, and so on.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش درصدد رسيدن به اين مقصود کـاربردي است که مهم ترين مشخصه ها و محدوديت هاي بيست وسه قطعنامۀ شـوراي امنيـت در موضـوع مبارزه با دزدي دريايي را معرفي و ارزيابي نمايد و از دل آنها به اين پرسش اصلي پاسخ دهد کـه آيا قطعنامه هاي شوراي امنيت با تمامي نقاط قوت و ضعف خود توانسته اند يک رژيم و چـارچوب حقوقي مناسب براي مقابله با دزدي دريايي نوين بنا نمايند؟ فرضيۀ اوليه و مدنظر اين مقـال نيـز در اين راستاست که اگرچه اين قطعنامه ها از طريق به کارگيري ابزارهايي مانند صدور مجوز انجام عمليات در آب هاي سرزميني، تکليف دولت ها براي جرم انگاري و همکاري، اهتمام در امر مبـارزه با بيکيفرماني مرتکبان دزدي دريايي و توجه به مسئلۀ پول هاي تحصـيلي از راه دزدي دريـايي، تلاش داشته است کاستيهاي رژيم حقوقي اسناد بين المللي در راستاي مبـارزه بـا دزدي دريـايي نوين را مرتفع نمايد.
همچنـان کـه شوراي امنيت در قطعنامه هاي متعدد خود بارها تأکيد نموده که اختيارات و صلاحيت هايي کـه در اين قطعنامه ها براي کشورهاي مبارزه کننده با پديدة دزدي دريـايي در اطـراف سـومالي و خلـيج عدن در نظر گرفته شده است ، ايجادکنندة حقوق بين الملل عرفي نيسـت و نمـيتـوان آنهـا را بـه کشور يا منطقۀ دريايي ديگر تعميم داد.