چکیده:
این پژوهش میکوشد تا به تدوین مدل مفهومی جهت ارزیابی فضاهای عمومی شهری در شهر تهران با تاکید بر نقش
سرمایههای اجتماعی بپردازد. به همین منظور ضمن بررسی مبانی نظری گسترده در خصوص مفهوم سرمایههای اجتماعی و
ارتباط آن با مسئله فضاهای عمومی کوشیده است تا از طریق مرور متون به تدوین مدل نهایی بپردازد. این تحقیق که در زمره
تحقیقات کتابخانهای است کوشیده است تا با بررسی مقالات مرتبط به تدوین چارچوب نهایی بپردازد. منبع اصلی ما برای پیدا
کردن مقالات سایتهای داخلی civilica و همچنین Irandoc و همچنین google scholar بوده است. یافتههای ما
نشان میدهد در فضاهای عمومی برای افزایش میزان سرمایههای اجتماعی باید به سه موّلفه ابعاد خدماتی. حسی و همچنین
مکانی توجه ویژهای بشود.
خلاصه ماشینی:
روابط بین آدمیان چنانچه برای مدتی قطع شود و دیداری دست ندهد به فرسوده شدن و از میان رفتن میل میکند البته بایدتوجه داشت که برعکس سرمایه انسانی، شخص به تنهایی نمیتواند از ثمرات سرمایهی اجتماعی استفاده کند و حتماً نیازمند مشارکت طرفهای متعددی است (14).
رحیمی و همکاران (1399) در تحقیق خود به بررسی "رابطه حس تعلق به مکان و مشارکت در ارتقای سرمایه اجتماعی سکونتگاه های غیر رسمی (مطالعه موردی: ترک محله شهر ساری)" می پردازد.
در این تحقیق، بر اساس فرمول کوکران، نمونهای 371 نفری از ساکنین سکونتگاه غیر رسمی ترکمحله شهر ساری که درگیر مشکلات اجتماعی هستند به عنوان نمونه انتخاب شدند و هر یک از متغیرهای تحقیق، که عبارت از حس تعلق مکانی، مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی است با استفاده از روش همبستگی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از مدلهای معادلات ساختاری، دو مدل از چگونگی روابط متفاوت میان متغیرها تهیه شد.
حسین آبادی (1399) در تحقیق خود به "تحلیل تاثیر دلبستگی مکانی و سرمایه اجتماعی بر احساس امنیت در محلات شهر سبزوار" می پردازد.
حسین آبادی (1398) در تحقیق خود به "رابطه بین سرمایه اجتماعی و احساس امنیت شهروندان؛ مورد مطالعه: شهر قائن" می پردازد.
یافتههای این تحقیق که به صورت کمی و از طریق توزیع پرسشنامه جمع آوری شده است نشان میدهد که سرمایههای اجتماعی نقش کلیدی در تقویت ارتباط میان مردم و مسئولین داشته و باعث بهبود وضعیت زیرساخت های شهری می شود.