چکیده:
یکی از مباحث مورد نزاع در بین متکلمان، رؤیت خداوند متعال چه در دنیا و چه در آخرت است. یکی از آیات ناظر این موضوع آیه 143 سوره اعراف است که حضرت موسی (ع) درخواست رؤیت خداوند متعال را داد. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی پس از جمعآوری نظرات و دیدگاه کلامی هر یک براساس دیدگاه آیتالله جوادی آملی به این نتیجه میرسد که نمیتوان با درنظرگرفتن مقام والا و اولوالعزمی موسی کلیمالله گفت که او دیدن ظاهری (چشمی) مدنظرش بوده است، پس دیدنی خاص مانند نبی اکرم (ص) بهصورت شهودی و بیواسطه مورد نظر بوده است.
خلاصه ماشینی:
ابوالحسن علي بن اسماعيل اشعري مهمترين مدافعان رؤيت خداوند نيز در کتاب الإبانه عن اصول الديانه ، تعليقه عبدالله محمود محمد عمر، مفصل به اين بحث پرداخته است .
کتاب ها و مقاله هاي زيادي در اين موضوع نوشته شده است مثل حيات الله ناط قي ، خدا و صفات خدا در مکتب اماميه و مات يديه )١٣٨٥( از عبدالمقسط مرجو، مقاله رؤيت بصري خداوند و سه ديدگاه کلامي از نسيبه علمايي در روزنامه ماندگار )١٣٩٨(، مقاله بررسي مشاهده و رؤيت خداوند در قرن کريم و عهدين در فصلنامه مط العات قرآني )١٣٩٥(.
براي مثال وقتي خداي تعالي به حي وصف مي شود معناي آن اين است که مرگ ندارد و هنگامي که گفته ميشود خدا عالم است )ضد علم يعني جهل ( ناداني از وي نفي مي شود و نيز صفات ذاتي و فعلي ديگر ...
آنچه که سبب شده است اين بزرگان چنين تفسيري کنند مسئله تنزيه مط لق خداوند است که با اثبات صفات ثبوتي براي خداوند خدشه دار ميشود، ديگر اينکه نتوانستند وجود صفات ثبوتي را در کنار ذات توجيه کنند و تصور کردند که باعث تعدد موجود قديم ميشود )احمدوند، ١٣٨٩، ص ١١٩( و سوم اينکه اين بزرگان براي فرار از دام اشاعره گرفتار توهم اعتزال شده اند چون گروه اعتزال اگرچه از زيادت اوصاف بر ذات که اشاعره در آن مانده اند، رها شده اند، ولي به عينيت صفات ثبوتي با ذات خدا نرسيده اند )جوادي آملي، ١٣٩٧، ص ٢٥٦(.