چکیده:
با ورود اعراب مسلمان به سرزمین مصر تغییرات گستردهای از لحاظ اجتماعی و فرهنگی در این منطقه پدید آمد. در این دوران مناسبات مسلمانان با مسیحیان قبطی، که اکثریت ساکنان مصر را تشکیل میدادند، تابع تغییر قدرت و سیاست حاکمان مسلمان بود. در چنین وضعیتی، اوضاع مسیحیان ملکائی صومعه سنت کاترین در سینا تا حدی با وضعیت سایر مسیحیان ساکن در مصر متفاوت بود. مسیحیان ملکائی ساکن در این صومعه در اوضاع و احوالی که بسیاری از حاکمان مسلمان این منطقه بر مسیحیان سخت میگرفتند همواره وضعیت مطلوبتری نسبت به همدینان خود تجربه میکردند و همواره مسلمانان به آنها توجه داشتند. این مناسبات هیچگاه یکطرفه نبود و راهبان این دیر نیز نگاه مسالمتآمیزی به مسلمانان داشتند. این مقاله در صدد است علل تعاملات مسیحیان ملکائی صومعه سنت کاترین را با حاکمان مسلمان در دوره فاطمیان، ایوبیان و ممالیک بررسی کند.
With the arrival of Muslim Arabs in Egypt, there were extensive social and cultural changes in the region. During this period, Muslim relations with Coptic Christians, who made up the majority of Egyptians, were subject to changes in the power and policies of Muslim rulers. Under such circumstances, the situation of Melkite Christians of St. Catherine's Monastery in Sinai was somewhat different from that of other Christians living in Egypt. The Melkite Christians living in this monastery always experienced a better situation than their fellow believers and all the time were considered by Muslims, while many Muslim rulers of the region gave a hard time to the other Christians. These relations were never one-sided and the monks of this monastery also had a peaceful attitude towards Muslims. This article seeks to examine the reasons for the interaction of the Melkite Christians of St. Catherine's Monastery with the Muslim rulers of the Fatimid, Ayyubid, and Mamluk periods.
خلاصه ماشینی:
از قرن نهم میلادی بود که افسانه سنت کاترین و ارتباط آن با صومعه به طور فزاینده ای گسترش یافت ٣ و بعد از آن این نام مقدس به صومعه طور سینا اطلاق شد و حتی به کلیسای جامع مجاور آن نیز تخصیص داده شد (٢٤ :٢٠١٥ ,Porter ;٥٧٨ :١٩٥٢ ,Atiya).
تنها دوره تاریک برای مسیحیان مصر در عصر فاطمیان ، بخشی از دوره خلافت الحاکم فاطمی بود٧ که به واسطه سیاست های تقابلی وی با مسیحیان ، بسیاری از آنها مسلمان شدند٨ یا به سرزمین های روم شرقی، حبشه و بلاد نوبه مهاجرت کردند (الانطاکی، ۱۹۹۰: ۲۹۴-۲۹۵، ۲۹۷؛ طقوش ، ۱۴۲۸: ۲۷۴-۲۷۵؛ سید، ۱۴۱۳: ۱۰۲-۱۰۳؛ سرور، ۱۹۹۵: ۸۲-۸۳؛ یموت ، ۱۹۹۱: ۸۹-۹۰؛ ٥٠٤ :٢٠١٥ ,Pahlitzsch).
با اینکه مسیحیان ملکائی در این دوره در مصر در اقلیت بودند، اما صومعه سنت کاترین در سینا از موقعیت ایدئالی برخوردار بود، چراکه تحت حمایت امپراتور بیزانس ، مایکل هشتم ((٨٢-١٢٦١) Emperor Michael VIII Palaiologos) و نیز پاپ گریگوری دهم ( Pope (٧٦-١٢٧١) Gregory X) بود.
در این میان ، خلفای فاطمی زمین ها و باغ هایی به صومعه سنت کاترین در سینا اعطا کردند١٢ که در مناطق مختلفی از مصر و شامات پراکنده بود (مقدسی، بی تا: ۲۰۹؛ شافعی محمود، ۱۹۹۵: ۹۸- ۹۹).
راهبان صومعه سنت کاترین ، همچنین ، از قوانین دادرسی و شرعی حکومت های مسلمان مصر کاملاً آگاه بودند و این گونه از جامعه مسیحی کوچک خود در دورانی متمادی حفاظت ، و رشته تعامل با مسلمانان را مستحکم کردند (٣٥٣ :٢٠١٢ ,Parker).