چکیده:
در سالهای اولیۀ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ما شاهد وقوع جنگ تحمیلی عراق عل ی ه ای ران
هستیم. این نبرد تحمیلی تجربهای تلخ را برای ایران اسلامی رقم میزند. اقدامات اقطاب جنگ
سرد، یعنی آمریکا و شوروی همچنین سازمان ملل متحد، در پشت یبانی از کشور متجاوز عراق
ناگواری این واقعه را دوچندان می کند. نتیجۀ این حمایتها باعث شد تا ای ران پس از جنگ با
هدف تکرارنشدن چنین وقایعی به افزایش قدرت نظامی اش سوق یابد . به راستی چه عوامل و
رویدادهای تلخ تاریخی دست به دست هم داد تا بعد از انقلاب، جمهوری اسلامی ای ران به سمت
فزونی دادن به توان نظامی اش حرکت کند؟ به نظر میرسد، تفسیر ایران از تجارب ناخوشا یند
تاریخی اش و حمایت قدرتهای بزرگ، مانند اتحاد جماهیر شورو ی و ایالات متحد ۀ آمریکا از
عراق در جایگاه کشور ی تجاوزگر، وجودنداشتن قو ۀ قهریۀ بین المللی در برابر این تجاوز،
قرارگرفتن ایران در منطقه ای پرتنش و در نهایت مسائل امنیتی بسیار در رابطه با رقبا و
همسایگان خود، کشور ما را به سوی تزاید نیروی نظامی اش هدایت کرده است. در این پژوهش به
روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع اینترنتی و کتابخانه ای عوامل تار یخی اثرگذار در
حرکت دادن جمهوری اسلامی ایران به سوی افزایش قوۀ نظامی در چهارچوب رهیافت سازه انگاری
بررسی شده است.
In the early years after the victory of the Islamic Revolution, we witnessed the
outbreak of the Iraq-Iran war. The years of the imposed war are a bitter
experience for Islamic Iran. The actions of the Cold War poles, namely the
United States and the Soviet Union, as well as the United Nations in support
of the invading country of Iraq, double this bitter experience. As a result of
this support, after the imposed war, in order not to repeat this bitter historical
experience, Islamic Iran was led to increase its military power. Indeed, what
bitter historical factors and experiences went hand in hand so that after the
Islamic Revolution, the Islamic Republic of Iran could move towards
increasing its own military power? It seems that the Islamic Republic of Iran's
interpretation of its bitter historical experiences and the support of major
powers, including the Soviet Union and the United States, of Iraq as an
aggressor state and the absence of international coercion against this
aggression, The location of Islamic Iran in a tense region, many security issues
in relation to its rivals and neighbors, has led Islamic Iran to increase its
military power. Using a descriptive-analytical method and the use of Internet
and library resources, this article examines the historical factors influencing
the Islamic Republic of Iran to increase its military power in the framework of
the constructivist approach.
خلاصه ماشینی:
واکاوی عوامل اصلی سوق داده شدن جمهوری اسلامی ایران به سمت افزایش قدرت نظامی خود (در چهارچوب رهیافت سازهانگاری) محمدعلی بصیری 1 محمد سلطانی رنانی 2 چکیده در سالهای اولیۀ بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، ما شاهد وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هستیم.
به راستی چه عوامل و رویدادهای تلخ تاریخی دستبهدست هم داد تا بعد از انقلاب، جمهوری اسلامی ایران به سمت فزونیدادن به توان نظامیاش حرکت کند؟ به نظر میرسد، تفسیر ایران از تجارب ناخوشایند تاریخیاش و حمایت قدرتهای بزرگ، مانند اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحدۀ آمریکا از عراق در جایگاه کشوری تجاوزگر، وجودنداشتن قوۀ قهریۀ بینالمللی در برابر این تجاوز، قرارگرفتن ایران در منطقهای پرتنش و در نهایت مسائل امنیتی بسیار در رابطه با رقبا و همسایگان خود، کشور ما را به سوی تزاید نیروی نظامیاش هدایت کرده است.
در ادامه عوامل دیگری، چون وجود پایگاههای نظامی آمریکا در کشورهای همسایه با ما، خرید جنگافزار از سوی رقیبان ایران اسلامی مثل عربستان سعودی و ایجاد رقابت تسلیحاتی برای ایجاد توازن قوای منطقهای، وجود گروهکهای تروریستی در کشورهای همسایه با ایران مانند عراق و افغانستان که تهدیدی امنیتی به شمار میآیند و نهایتاً قدرت اتمی رژیم صهیونیستی به عنوان عوامل شکلدهنده به تفسیر ایران در این رویکرد واکاوی خواهد شد.
3. نوآوری مقاله در این مقاله با تأکید بر تجربههای ناگواری که جمهوری اسلامی ایران در جنگ تحمیلی و حمایت قدرتهای بزرگ و سازمان ملل متحد از کشور متجاوز عراق به دست آورد؛ عوامل اصلی در هدایتشدن این جمهوری را به طرف افزایش قدرت نظامی در چهارچوب رهیافت سازهانگاری بررسی کردهایم.