چکیده:
انسان میتواند در موقعیت رسانهای قرار بگیرد که پدیدهها با عبور از او معنا بیابند و به این ترتیب بهعنوان امر فرهنگی از سوی انسانهای دیگر پذیرفته شوند. حذف انسان میتواند بهمعنای از میان بردن فرهنگ و معنا در دیدگاه «خود» و «دیگری» باشد، اما در جریان عمومی و غالب سینمایی، نقش رسانهای انسان کمرنگ شده و او نهتنها رسانة حامل معنا نیست، بلکه تنها مصرفکنندهای بدون نظر محسوب میشود؛ بنابراین در جریان صنعتیشدة سینمایی میتوان تولیدات را تا حد زیادی پدیدههایی علیه فرهنگ انسانی دانست تا پدیدههایی فرهنگی؛ چراکه انسان در این میان نقشی فراموششده یافته است و عملاً پدیدهها تنها با او برخوردی مکانیکی دارند و در او به تبیین معنا نمیرسند. در مقابل اینگونه گرایش، نوعی سینمای مستقل نیز وجود دارد که انسان و روابط هستیشناختی او را محور قرار میدهد. پیتر واتکینز فیلمسازی است که در ساختار، محتوا و روند تولید، بهصورت آگاهانه انسان فرهنگی و فرهنگساز را وارد عرصة فیلم میکند. در این مقاله با نوعی روش مشاهده همراه با مشارکت که واتکینز برای مخاطب خود درنظر گرفته است، به مطالعة موردی فیلم کمون پرداختهایم. همچنین یک تکنگاری با پرسهزنی انتزاعی در فیلم صورت گرفته است. نتایج نشان میدهد، واتکینز با شکستن تکقالب (مونوفرم)، انسان را بهعنوان معناساز فرهنگ در تمام جنبههای ساخت فیلم خود مدنظر قرار میدهد. این امر بهکمک عواملی چون شکست سلسلهمراتب فیلمسازی، دخالتدادن بازیگران در روند پژوهش و بداههپردازی، ایجاد شناخت درباره عملکرد رسانهها و سینما، پرورش تفکر انتقادی و نقشدهی به مخاطب از طریق ایجاد فضای مطالعه و تفکر تحقق یافته است.
Man is a medium through which phenomenon finds meaning, and thus will be accepted as cultural matters by others. Eliminating man could mean the destruction of culture and meaning from “self” and “other” perspective. But in the mainstream cinema human not only isn’t considered as a medium which carries meaning but also is reduced to a mindless consumer. Therefore industrialized cinema can be largely understood as anti-culture rather than cultural; because the phenomenon has only a mechanical encounter with “man” instead of making meaning. In contrast, there is an independent cinema that focuses on “man” and his ontological relationships. Peter Watkins is a filmmaker that considers “man” in all aspects of form, process, and production. A case study of “La Commune” had been conducted in this article with a participatory observation method that the filmmaker considers for the audience. A monograph with subjective wandering in the film was also done. Results indicate that by breaking the monoform Watkins considers “man” as the medium that gives meaning to culture through factors such as breaking the hierarchy in filmmaking, involving actors in the process of research and improvisation, giving roles to the audience by creating spaces for study and critical thinking, etc.