چکیده:
هدف پژوهش، بررسی تاثیر ابعاد مهارت ارتباطی بر تحرک اجتماعی شهروندان بالای ۲۵سال تهرانی است. چارچوب نظری، به کمک آراء نظریهپردازان دیدگاه کنش متقابل نمادین، مکتب کارکردگرایی و ترکیبگرایان تعیین شده است. این پژوهش از نظر رویکردی کمی و به روش پیمایش انجام شده است. جامعه آماری ۸۴۴/۰۷۶/۶ نفر بود و تعداد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران حدود ۴۰۰ نفر به شیوه نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای انجام شد و برای جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه محققساخته استفاده شد. نتایج نشان داد ابعاد مهارت ارتباطی و متغیرهای جمعیتشناختی با ضریب تعیین ۰۸/، بر تحرک اجتماعی ساکنان تهران اثرگذار بودند. بین مهارت کلامی و مهارت نوشتاری، با تحرک اجتماعی میاننسلی رابطه معناداری وجود نداشت. مهارت استفاده از زبان بدن، با بتای ۱۱/۰ و متغیر جنسیت با بتای ۲۴/۰- در تحرک اجتماعی شهروندان اثرگذار بودند. متغیرتاهل و سن در تحرک اجتماعی، شهروندان اثری نداشتند. تحرک اجتماعی بر حسب جنسیت به نفع مردان بوده است. مهارت ارتباطی پایتختنشینان، بالاتر از حد متوسط و تحرک اجتماعی آنها نزولی و منفی بود.
The purpose of this study is to investigate the effect of communication skill dimensions on social mobility of the citizens over 25 years old in Tehran. The theoretical framework is determined by the views of theorists of the symbolic interaction view, the school of functionalism and the compositionists. In this quantitative research the survey method has been used. The statistical population included 6,076,844 people and the sample included about 400 people. The sample was selected using Cochran's formula through a multi-stage cluster sampling method and a researcher-made questionnaire was used to collect information. The results showed that the dimensions of communication skills and demographic variables with a coefficient of determination of 0.08, affected the social mobility of Tehran residents. There was no significant relationship between verbal skills and writing skills and medieval social mobility. Body language skills with a beta of 0.11 and gender variables with a beta of -0.24 were effective in social mobility of the citizens. Marriage and age variables had no effect on citizens' social mobility. In terms of gender, social mobility was more in men. The communication skills of Tehran’s residents were above average and their social mobility was declining and negative.
خلاصه ماشینی:
اين پژوهش تلاش دارد که در شرایط کنونی کشور ایران، بهویژه در مناطق کلانشهر تهران، چگونه امکان تحرک اجتماعی افراد بالای 25 سال فراهم گردیده و سهم شایستگیها و مهارتهای فردی، مانند مهارت کلامی، مهارت نوشتاری و مهارت استفاده از زبان بدن در این فرایند چقدر است؟ در واقع تبیین و آزمون تأثیر مهارتهای ارتباطی در تحرک اجتماعی میاننسلی مورد توجه است.
در این پژوهش، فرض بر این است که مهارتهای ارتباطی و متغیرهای جمعیتی، از عوامل اثرگذار بر افزایش و کاهش تحرک اجتماعی میاننسلی افراد است و محقق به دنبال پاسخ به این سؤال است که مهارتهای ارتباطی، همچون مهارت کلامی، مهارت نوشتاری و مهارت استفاده از زبان بدن، چه تأثیری بر تحرک اجتماعی میاننسلی شهروندان بالای 25 سال تهرانی دارند؟ پیشینه پژوهش مهدوی و همكاران (1397)، در پژوهشی به بررسی «نقش مهارتهای ارتباطی مدیران در توسعه کسب و کار با تأکید بر مشتریمداری» پرداختهاند.
غفاری (1396)، در پژوهشی با عنوان «تأثیر سرمایه فرهنگی تجسمیافته (ذهنی) بر تحرك اجتماعی» میاننسلی (مورد مطالعه: شهروندان 30 تا 54 ساله شهر گرگان)»، به این نتیجه رسید که ارتقا میزان مهارتها و توانمندیهای فردی موجب افزایش میزان تحرک اجتماعی شده و عامل جنسیت در این تحرک مؤثر بود و تفاوت معناداری بین تحرک اجتماعی مردان و زنان وجود داشته که به نفع مردان بوده است.
مبانی و چارچوب نظری در این پژوهش، با توجه به مفاهیم مندرج در موضوع و متغیرهای مورد بررسی، شاخصهای سنجش تحرک اجتماعی و ابعاد مهارتهای ارتباطی مؤثر بر افزایش و کاهش آن، با رویکردی ترکیبی از آراء نظریهپردازان دیدگاه کنش متقابل نمادین همچون جورج هربرت مید، آراء نظریهپردازان مکتب کارکردگرایی همچون تالکوت پارسونز و امیل دورکیم، آراء ترکیبگرایانی همچون آنتونی گیدنز، پیر بوردیو، آلتمن و تیلور، استخراج و نظریهآزمایی میشود.