چکیده:
رفتار سرمایهگذاران نهادی نسبت به مدیریت سودقبل و بعد از عرضه اولیه میتواند متفاوت باشد. سرمایهگذاران نهادی قبل از عرضه اولیه بهمنظور فروش سهام شرکت به قیمتی بالاتر از ارزش ذاتی آن تمایل به مدیریت سود دارند، ولی آنها پس از عرضه اولیه تمایل به ایفای نقش نظارتی دارند. از اینرو، هدف این پژوهش بررسی نقش دوگانه سرمایهگذاران نهادی در مدیریت سود قبل و بعد از عرضه اولیه سهام میباشد. برای این منظور دادهها و اطلاعات 55 شرکت جدیدالورود به بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1387 لغایت 1394 جمعآوری و بر مبنای رگرسیون دادههای ترکیبی مورد بررسی قرار گرفت. برای اندازهگیری مدیریت سود مبتنی بر اقلام تعهدی اختیاری از مدل کوتاری استفاده شدهاست. یافتههای پژوهش نشان میدهد که بین سرمایهگذاران نهادی و مدیریت سود قبل از عرضه اولیه رابطه مثبتی وجود دارد، در حالی کهاین ارتباط بعد از عرضه اولیه یافت نشد. بر این اساس میتوان ادعا کرد که سرمایهگذاران نهادی قبل از عرضه اولیه بهمنظور فروش سهام به قیمتی بیش از ارزش ذاتی آن به عموم تمایل به مدیریت سود دارند، اما بعد از عرضه اولیه انگیزهای برای انجام این فعالیت ندارند.
Institutional investors’ behavior toward earnings management may be different before and after initial public offering (IPO). Institutional investors have strong incentive for earnings management before IPOs to sell their securities at a higher price than the intrinsic value, while they perform monitoring function to restrain earnings management after IPOs. Thus, the purpose of this study is to investigate the dual roles of institutional investors in earnings management before and after IPOs. To achieve this purpose, the data is collected from 55 IPO firms listed in Tehran Stock Exchange for the period of 2008 to 2015 and analyzed based on panel data regression. To measure earnings management based on discretion accruals, the Kothari model has been used. The results indicate that there is a positive and significant relation between institutional investors and earnings management before IPO, however, there is not such a relation after IPO. Accordingly, it can be claimed that institutional investors have incentive for earnings management before IPO to sell their securities at a higher price than the intrinsic value, but they have no incentive to do this after IPO.
خلاصه ماشینی:
برخلاف نتايج بســياري از پژوهش ها که نشــان ميدهد ســرمايه گذاران نهادي بر دســتکاري (مديريت ) ســود نظارت ميکنند، منافع کوتاه مدت ناشــي از مديريت ســود از طريق افزايش اقلام تعهدي و افزايش قيمت فروش سهام در عرضه اوليه ، ميتواند عاملي براي تشويق مديران به مديريت سود متهورانه باشد.
از آنجا که صورت هاي مالي بيشترين تأثير را بر تصميم گيري سرمايه گذاران دارد، انتظار ميرود حداقل در عرضــه اوليه ، شــرکت هايي که از آزادي عمل در حســابداري اســتفاده ميکنند به منظور بهتر نشــان دادن عملکرد کوتاه مدت شــرکت با افزايش اقلام تعهدي به مديريت ســود بپردازند (صادقي شريف و اکبرالسادات ، ١٣٩٠).
زماني که بين شرکت هاي عر ضه کننده سهام و عموم سرمايه گذاران عدم تقارن اطلاعاتي وجود دارد، اين فرصت براي مديران شرکت ها مهيا است تا از عدم توجه و آگاهي ســرمايه گذاران به ماهيت موقتي افزايش ســود از طريق اقلام تعهدي و يا دســتکاري فعاليت هاي واقعي در بهتر نشــان دادن عملکرد شــرکت اســتفاده کنند (چن ، ٢٠١٣).
همچنين شواهد تجربي نشان مي دهد سرمايه گذاران نهادي در عرضه اوليه سهام جهت کسب منافع ناشي از فروش سهام خود به قيمتي بيش از ارزش ذاتي آن ، مديران را به مديريت سود از طريق اقلام تعهدي تشـــويق مي کنند (ايچســـو و ون ، ٢٠١٥).
يعني سرمايه گذاران نهادي براي فروش سهام شرکت به قيمتي بيش از ارزش ذاتي در عرضه اوليه به عموم ، تمايل به مديريت سود دارند.