چکیده:
طی دهه گذشته، حملات اسیدپاشی در هند رشد هشدار دهندهای داشته است. اکثریت عمده بزهدیدگان زنان بوده و بسیاری از آنها نیز در ابتدای مسیر زندگی خود قرار داشته اند. در حالی که چنین حملاتی را میتوان به عوامل مختلفی همچون ضعف اجتماعی زنان در یک جامعه مردسالار نسبت داد؛وضعیت موجود به دلیل بی توجهی کلی از طرف قانونگذارتشدید شده است. به علاوه، چون ارتکاب این جرم در موقعیتهای خاص قابل ضمانت است(لزوما ارتکاب مییابد)، در بیشتر موارد مجازات به عنوان یک عامل بازدارنده کافی عمل نمیکند. صدها مورد از این گونه حوادث، هر ساله در سراسر هند روی میدهد و خیلی از آنها گزارش نمیشود. در بسیاری از موارد گزارش شده نیز متهم هرگز دستگیر نمیشود. مقاله حاضر بر جنایت فجیع اسیدپاشی و تاثیرات مختلف آن بر جامعه انسانی هندوستان و وضعیت قوانین جاری این کشور تاکید میکند.
خلاصه ماشینی:
کشور هند به عنوان یکی از کشورهایی که دارای بیشترین آمار حملههای اسیدی است، در چند سال گذشته، سیاستهای پیشگیرانه خاصی را مورد نظر قرار داده و تغییراتی را در قوانین و رویه قضایی خود اعمال نموده است.
گزارش 226 کمیسیون حقوقی هند پیشنهاد نموده ماده A326 برای مقابله خاص با اسیدپاشی در قانون مجازات آورده شود.
به این صورت که: «A326 (i): صدمه از طریق اسیدپاشی- هر شخصی که با قصد ایجاد یا علم به اینکه به احتمال زیاد موجب چنین جراحت یا صدمهای خواهد شد با پاشیدن اسید، عضو یا اعضایی از بدن دیگری را بسوزاند یا معیوب کند یا از شکل بیندازد یا ناتوان سازد یا از طریق پاشیدن یا هدایت اسید بر روی دیگری موجب صدمه شدید به آن شخص شود؛ به وسیله حبسی که میزان آن کمتر از 10 سال نخواهد بود؛ ولی ممکن است مادام العمر باشد و جزای نقدی که ممکن است به 10 لاخ روپیه 2 برسد، قابل مجازات خواهد بود.
» اصلاحات پیشنهادی در قانون دلایل هند: الحاق فرض ماده جدید B114، در حملات اسیدی: «هنگامی که پرسش این است که آیا شخص مرتکب اسیدپاشی بر روی یک زن شده است یا نه، دادگاه باید با توجه به شرایط پرونده و اظهارات قربانی فرض نماید که چنین فردی بر روی زن اسید پاشیده است.
دولت میتواند یک مرجع صدور مجوز تأسیس کند؛ به گونهای که تنها اشخاصی که اجازه نامه لازم از طرف دولت را دارند، برای دسترسی داشتن به اسید بتوانند آن را National Commission for Women (NCW) National Acid Attack Victims’ Assistance Board خریداری نمایند.