چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر نوآوری سازمانی در وزارت ورزش و جوانان در وضعیت موجود و وضعیت مطلوب میباشد. این پژوهش به لحاظ هدف، در زمره تحقیقات کاربردی-توسعهای و از نظر ماهیت روش، در دسته تحقیقات توصیفی قرار میگیرد. جامعه آماری پژوهش شامل مدیران کل ستادی وزارت ورزش و جوانان، معاونان آنها و مدیران کل استانی ادارات ورزش و جوانان به تعداد ۵۸ نفر میباشد که همه آنها به صورت کل شمار یعنی برابر با تعداد جامعه آماری برای نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه عباس خمسه (۱۳۹۲) برای ارزیابی نوآوری بوده است که در کل دارای ضریب پایایی با آلفای کرونباخ ۹۹/ ۰ درصد میباشد و روایی آن با قضاوت ۶ تن از اساتید خبره مورد تایید قرار گرفت. وضعیت هر یک از عوامل با به کارگیری آزمون تی وابسته بررسی شد. نتایج حاصل تفاوت معناداری بین عوامل تاثیرگذار (ساختار سازمانی، مدیریت نوآوری سازمانی، راهبرد و اهداف سازمان، آموزش، فرهنگ سازمانی، کارکنان، کار تیمی، قوانین، ذی نفعان، توانمندی سازمانی و سیستم نوآوری) بر نوآوری سازمانی، براساس وضعیت موجود و مطلوب در میان مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان با سطح معناداری ۰۰۰۱/ ۰=P را نشان میدهد. در بین مولفههای ارزیابی شده، ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی و کار تیمی در وضعیت موجود در موقعیت پایین تری نسبت به دیگر مولفهها قرار دارند.
The study is to evaluate the factors affecting organizational innovation in the Ministry of Sports and Youth in the current situation and desirable situation. The research is of applied-development one in the descriptive category of researches. The statistical community consists of 58 senior managers (managers of the Ministry of Sports and Youth, their deputies and provincial administrators of the Sports Youth Department) all of whom were selected as the whole sample. 50 people responded to the questionnaire and a sample of 50 people was considered. The research tool was Abbas Khamseh’s questionnaire (1392) about the innovation evaluation, which in total had a reliability coefficient of 0/99% with Cronbach’s alpha and its validity was confirmed by the judgment of 6 professors. The status of each of the factors was investigated by the use of dependent test. The result of the significant difference between the effective factors (organizational structure, organizational innovation management, organizational strategy and goals, education, organizational culture, employees, teamwork, rules, stakeholders, organizational capability and innovation system) on organizational innovation, based on the existing and desired status between senior managers of the Ministry of Sports and Youth shows a significant level of P=0/0001. Among the evaluated components, organizational culture and teamwork are in a lower position than other components.
خلاصه ماشینی:
دانشیار،گروه مدیریت ورزشی ،دانشکده تربیت بدنی وعلوم ورزشی ،دانشگاه علامه طباطبائی ،تهران ،ایران کارکنــان ، کار تیمی ، قوانیــن ، ذی نفعان ، توانمندی سازمانــی و سیستم نوآوری ) بر نــوآوری سازمانی ، براساس وضعیــت موجـود و مطلـوب در میــان مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان با سطــح معناداری =P را نشــان می دهد.
در حالــی کــه شومپیتر۳، نــوآوری را فناوری و محصولات جدیــد تعریف می کند، امــا سازمان های ورزشی در نوآوری های توسعه یافته خود به ندرت از این مفهوم بهره می گیرند (تجوندال ، سی ، ۲۰۱۶: ۵۶-۳۸) و تغییراتی کــه در سازمان هــای ورزشی به عنوان نوآوری شناخته می شوند در اغلب مواقع به صورت بهبود و اصلاحات در سازمان ها و یا ایده های جدید توصیف می گردند (تجوندال ، ۲۰۱۶آ: ۵۹-۴۲) اساسی تریــن عوامل موثر بر نوآوری سازمانی در حوزه ورزش عبارت اند از: سـاختار سازمانی ، مدیریت سازمانــی ، راهبــرد و اهداف سازمان ، آموزش ، فرهنگ سازمانی ، کارکنان ، کــار تیمی ، قوانین ، بازار و ذی نفعان ، توانمندی سازمانی و سیستم نوآوری .
با توجه به پیشینه موضــوع و اهمیت این امر، در واقــع پژوهــش حاضر برای توسعــه و پیشرفت هر چه بهتــر سازمان های ورزشی و همچنیــن توسعه نوآوری سازمانــی و مولفه هــای تاثیر گذار بر آن در وزارت ورزش و جوانان ضرورت پیدا می کند.
Journal of Innovation Economics Management, (1), 189-210.
European journal of innovation management, 6(1), 64-74.
European journal of innovation management, 6(1), 64-74.
Innovation for social inclusion in sport.
“A social capital perspective of innovation from individuals to nations: where is empirical literature directing us?” International Journal of Management Reviews, 12(2), 151-183.