چکیده:
زمینه و هدف: روزه از فروع دین و یکی از مهمترین واجبات شرع مقدس اسلام است. ادای آن بر افراد بالغ و اما سالم فرض شده و در افرادی که موجب آسیب جسمانی و یا تشدید بیماری میشوند، نه تنها واجب نیست؛ بلکه حرام است، و قضای آن در زمان مناسب دیگر، بعد از ماه مبارک رمضان، تکلیف شده است. دیابت از بیماریهای رایجی است که برای روزهداری شرایط خاصی ضروری است روزهداری دارای احکام و شرایط خاص است و بعضی از مبتلایان شرایط لازم برای ادای این فریضه را ندارند. در این مقاله، بعضی از مهمترین ابعاد روزهداری در دیابت مرور شده است.
روش: این مطالعه، جمعبندی نشست روزهداری و دیابت در فرهنگستان علوم پزشکی است که به روش بحث متمرکز گروهی2 و مطالعه مروری کتابخانهای در منابع معتبر داخلی تنظیم و ارائه شده است.
یافتهها: بسیاری از بیماران مبتلا به دیابت، در صورت رعایت اصول تغذیه و دستورات غذایی و تنظیم دستورات دارویی میتوانند این فریضه الهی را در ماه مبارک رمضان و یا قضای آن را در ماههای دیگر بهجای آورند. توصیه میشود بیماران مشروحه زیر روزه نگیرند: «افرادی که دیابت آنها کنترل نیست»، «بیماران دیابت نوع 1 Brittle»، «بانوان باردار مبتلا به دیابت»، «بیماران دارای سابقه کتواسیدوز یا اغمای هیپر اسمولار»، «همراهی دیابت با عوامل خطر یا بیماریهای عمده ای نظیر گرفتگی عروق کرونر، سیروز کبدی، نارسایی مزمن کلیوی، افراد مسن دارای اختلالات ذهنی»، «سابقه کاهش یا افزایش زیاد قند خون قبل از شروع یا هنگام ماه رمضان» و «افراد مبتلا به دیابت که دستورات غذایی و دارویی را خوب انجام نمیدهند یا در شرایطی قرار دارند که امکان انجام دقیق و صحیح این دستورات را ندارند»
نتیجهگیری: روزه بهعنوان یکی از فرایض اساسی در دین اسلام بهشمار میرود و میتواند برای پیشگیری و همچنین درمان برخی از بیماریها مفید باشد. از شرایط وجوب روزه عدم السفر و عدم المرض است. از شرایط صحت روزه نیز عدم المرض است. درنتیجه اگر روزه برای بیمار ضرر داشته باشد، نهتنها واجب نیست، بلکه صحیح نیز نخواهد بود. افرادی که به دلیل بیماری نباید روزه بگیرند، اگر اقدام به روزهداری کنند، پذیرفته نخواهد بود، چراکه همانگونه که اضرار به نفس حرام است، خوردن غذای اضافی یا کم نیز اضرار به نفس تلقی شده و حرام محسوب میشود.
Background: Fasting is one of the most important duties recommended in Islam. It is ordered to be performed on adults and healthy people and forbidden on people who cause or aggravate disease. Replacement of this duty can be performed in another appropriate time, after the holy month of Ramadan. Diabetes is a prevalent disease and some of the diabetic patients do not have conditions to perform this duty. In this article, some of the most important aspects of fasting in diabetes are reviewed.
Methods: This study is a summary of several meetings on fasting and diabetes was held in the Academy of Medical Sciences of Iran, which has been prepared and presented in focus group discussion and literature review in national references.
Results: Many diabetic patients can do this duty during Ramadan or in other months if they follow the principles of nutrition and dietary guidelines and prescribe medication. It is recommended that patients with the following conditions do not being fast: "patients with uncontrolled diabetes", "Diabetes mellitus type 1 Brittle", "Pregnant diabetic women ", "Patients with a history of ketoacidosis or hyperosmolar coma","Diabetes with major risk factors or diseases such as coronary artery disease, liver cirrhosis, chronic renal failure, the elderly with mental disorders" "history of high or low blood sugar before or during Ramadan," and "diabetic patients who do not follow dietary and medication orders or it is not possible for them to obey these orders carefully and correctly."
Conclusion: Fasting is one of the main duties recommended in Islam and can be useful in prevention and treatment of some of the diseases. Necessary conditions for fasting are health and not traveling. As a result, if fasting is harmful for a patient, it is not only obligatory, but also incorrect. Fasting is not acceptable in patients who are not allowed to fast, because as self-harm is forbidden, eating too much or too little food is considered self-harm and is forbidden.