چکیده:
در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی و مبتنی بر اسناد و منابع کتابخانهای به بررسی فعالیتهای «سپاه صلح» در ایران بین سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۵ در زمینه کشاورزی پرداختهایم. در واقع بخش مهمی از تاریخ اصلاحات ارضی و سیاستگذاری در حوزه کشاورزی به این سیاستهای آمریکایی بازمیگردد. سپاه صلح با دو هدف نفوذ در کشورهای جهان سوم و نیز مقابله با کمونیسم در بخش اجتماعی، خدمات، امور فنی و کشاورزی مشغول به فعالیت شد. در این دو دهه با مداخله سازمانها و شرکتهای مختلف غربی و از جمله تشکیلات موسوم به «سپاه صلح» ساختارهای کشاورزی در ایران دگرگون شد که آثار اجتماعی و اقتصادیش پس از آن بهتدریج نمایان شد.
خلاصه ماشینی:
طرح هايي نيز در کشورهاي جهان سوم براي تقويت پايگاه آمريکا به اجرا درآمد که به نام برنامه هاي رفاهي و نوسازي ، دلارهاي آمريکايي را ميان نيروهاي غرب گرا تقسيم مي کرد تا قدرت و موقعيت سياسي آنان را در مقابل طرفداران ايدئولوژي سوسياليستي و طرفداران شوروي که عليه سرمايه داري و براي از بين بردن فقر کارگران و بهبود وضع زندگي طبقات پايين جامعه شعار ميدادند، تقويت کند.
لذا برنامه هايي به نام کمک به اقتصاد، بهبود وضع اجتماعي و فرهنگي کشورهاي جهان سوم از سوي دولت آمريکا به اجرا درآمد (آلوين ، ١٣٨٦: ٢٨-٣٠) آمريکا در اين دوره همچنين با اعزام مستشاران نظامي درصدد تقويت نفوذ و تسلط خود بر امور اقتصادي و سياسي اين کشورها و از جمله ايران برآمد.
برنامه سپاه صلح کندي ، در واقع ترويج اقتصاد و فرهنگ آمريکايي بود که فعاليت خود را از سال ١٩٦١ در کشورهاي هند، پاکستان ، تايلند، ايران ، نيجريه ، تانزانيا، غنا، فيليپين و شيلي آغاز کرد.
اين تعداد در سال * Sargent Shriver بعد افزايش چشمگيري يافت و به ١٨٠ نفر رسيد که در سازمان ها و نهادهايي چون وزارت کشاورزي و منابع طبيعي ، مؤسسه خاک شناسي ، سازمان حفاظت از محيط زيست ، شرکت سهامي شيلات جنوب ايران ، وزارت آموزش و پرورش ، وزارت کشور، وزارت علوم و آموزش عالي ، سازمان برنامه و بودجه ، وزارت رفاه اجتماعي ، آموزش عالي ، خدمات اجتماعي و وزارت کار و امور اجتماعي فعاليت داشتند (اسناد کتابخانه ملي ، ٤٩٨١٢-٢٩٧).