چکیده:
روند شتابان شهرنشینی و رشد جمعیت در سه دهه گذشته در کشورهای در حال توسعه و به ویژه در کشور ایران، مسائل بسیاری در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سیاسی به همراه داشته است و تهیه برنامه ای جامع در بازار مسکن را ضروری ساخته است. برای چنین برنامه ای شاخص های مسکن و ارزیابی آنها ابزار مناسبی جهت سنجش نیازهای بخش مسکن در کشور است.هدف اصلی این پژوهش تحلیل فضایی شاخص های کمی و کیفی مسکن در سطح نواحی شهر ایذه می باشد. پژوهش حاضر از نظر ماهیت، نظری – کاربردی و از لحاظ روش مطالعه، توصیفی – تحلیلی است. برای سنجش تفاوت بین نواحی 5 گانه شهر ایذه از 9 شاخص کمی و کیفی مسکن بهره گرفته شده است. سپس بعد از جمع آوری اطلاعات و داده های آماری، از تکنیک تصمیم گیری تاپسیس فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده شده است. در مدل تصمیم گیری تاپسیس فازی، ناحیه 2 و 3 با وزن 582/ 0 و 588/ 0 در سطح برخوردار، ناحیه4 با وزن 392/ 0 نیمه برخوردار و نواحی 1 و 5 با وزن 368/ 0 و 364/ 0 در سطح برخورداری کم قرار گرفته اند. بصورت کلی نتیجۀ نهایی این پژوهش، عدم انطباق توزیع شاخصهای کمی و کیفی مسکن در سطح نواحی شهر ایذه را نشان می دهد.
The accelerating rate of urbanization and population growth in the past three decades in developing countries, especially in Iran, has brought many issues in social, economic and political aspects, and made it necessary to urban managers to prepare a comprehensive plan in the housing market. For such a program, assessing the housing indicators is a necessary tool to estimate the needs of housing sector in the country. Aim of this study is accomplish the spatial analysis of quantitative and qualitative indicators of housing in city of Izeh. Research method is theoretical-applied, based on the goals, and descriptive-analytical, based on data gathering. To measure the difference between the five regions of the city , 9 quantitative and qualitative indicators of housing have been applied. Then, after collecting information and statistical data, the fuzzy TOPSIS decision-making technique and GIS were used. In the fuzzy TOPSIS decision model, zones 2 and 3 with weights of 0.582 and 0.588 estimated as rich, zones 4 with weights of 0.392 and was semi rich, and zones 1 and 5 with weights 0.368 and 0.364 were poor. In general, the final result of this study shows the mismatch between the distribution of quantitative and qualitative indicators of housing in the regions of city of Izeh .
خلاصه ماشینی:
به طور کلی شاخص های مسکن ابزار کلیدی و تعیین کننده در توصیف ، تحلیل و تصمیم گیری محسوب می شوند که می توانند به عنوان راهنما در برنامه ریزی بخش مسکن مورد استفاده سیاست گذاران و برنامه ریزان کلان بخش مسکن قرار گیرند، به شرط آنکه شناخت آنها کامل بوده و بررسی و تجزیه تحلیل آنها از طریق انجام پژوهش های بنیادی و کاربردی صورت گیرد و به درستی در برنامه ها به کار گرفته شوند.
تجزیه و تحلیل داده ها برای سنجش نواحی ٥ گانه شهر ایذه از لحاظ شاخص های کمی و کیفی مسکن از ٩ شاخص ؛ بعد خانوار (معکوس )، تراکم نفر در واحد مسکونی(معکوس )، تراکم خانوار در واحد مسکونی (معکوس )، اتاق در واحد مسکونی، سرانه زیر بنای مسکونی، واحدهای مسکونی دارای آشپزخانه ، واحدهای مسکونی دارای سرویس بهداشتی، درصد واحدهای مسکونی بادوام و وضعیت مالکیت استفاده شده است .
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در این حالت ، ماتریس تصمیم گیری فازی نظرات کارشناسان در رابطه با وضعیت نواحی ٥ گانه شهر ایذه از شاخص های کمی و کیفی مسکن به شرح جدول ٤می باشد: جدول ٤.
میزان برخورداری نواحی ٥ گانه شهر ایذه از شاخص های کمی کیفی مسکن (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل ٣.
میزان برخورداری نواحی ٥ گانه شهر ایذه از شاخص های کمی کیفی مسکن (به تصویر صفحه مراجعه شود) شکل ٣.
رتبه بندی نواحی ٥ گانه شهر ایذه براساس شاخص های کمی و کیفی مسکن نتیجه گیری و پیشنهادها وضعیت مسکن در نواحی شهری و روستایی یکی از شاخص های توسعه اقتصادی – اجتماعی در کشورهای جهان محسوب می شود.