چکیده:
مقدمه و هدف : واسطه های التهابی نقش مهمی در دوره بازیافت و سازگاری دارند که نشان دهنده
اهمیت عملکرد آنها در ثبات ساختمان میوفیبریلی و تاثیرات حمایتی برسلو ل های میوفیبریلی اسکلتی
است . پاسخ این واسطه ها یک سازوکارمتمایز و پیچیده است و می تواند عامل سازگاری سلولی به
استرس ها باشد. این پاسخ طیف وسیعی از استرس های جسمانی، شیمیایی و تحریکات فیزیولوژیکی را
در برمی گیرد. با این حال سازوکار این تغییرات هنوز بدرستی روشن نیست .هدف از این تحقیق بررسی
اثرات یک جلسه فعالیت برونگرا در مفصل آرنج بر تغییرات G-CSF,MPO, PGE2 ،Mb بود. روش
تحقیق :این تحقیق کاربردی است و به صورت نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در یک گروه
انجام شد. جامعه آماری ١٢٠ نفر دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان بودند. از میان جامعه فوق ،٢٠ نفر
به عنوان نمونه تحقیق با روش تصادفی ساده برگزیده شدند. آزمودنی ها یک برنامه انقباضات اکسنتریک
با وزنه ( ٨٠ درصد RM )را ٣ ست با ١٢ تکرار و ٢ دقیقه استراحت بین آنها ،روی عضلات بزرگ دست و
کمربند شانه باید انجام می دادند.قبل ، بلافاصله بعد و دو ساعت بعد از فعالیت ،نمونه خون اخذ شد.با
استفاده از آمار توصیفی میانگین ، جداول و انحراف استاندارد،آزمون کلموگراف - اسمیرنوف ، آزمون لوین
و آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر اطلاعات بررسی شدند. نتایج تحقیق : یافته های تحقیق نشان
داد که تمامی واسطه های التهابی پس از فعالیت افزایش نشان داده اند. اما تغییرات Mb (٠/٠١٢ = p
) و MPO (٠/٠٨ = p) معنادارنبودند و فقط G-CSF (٠/٠٠٠ =p ) و PGE2 (٠/٠٠١ = p)
تغییرات معنادار داشتند. این معناداری توسط آزمون تعقیبی بونفرونی هم تایید شدند. نتیجه گیری :
فعالیت اکسنتریک موجب تخریب مکانیکی سارکومرها شده که نشانه های این آسیب ظهور پروتئینها در
خون بودند. از مشخصه های پاسخ التهابی به فعالیت اکسنتریک نفوذ لکوسیتها در خون و بافتهای آسیب
دیده است که این مسئله موجب تطابق آن عضلات خواهد شد. بدنیال آن غشای سارکوپلاسمیک شبکه
خیلی سریع آسیب دیده ،فیبرهای عضلانی پاره و پروتئینهای عضلانی در خون افزایش می یابند که نشانه
های آسیب غشای پلاسمایی است . در اثر سازگاری آسیب عضلانی و کوفتگی کاهش خواهد یافت .
خلاصه ماشینی:
تاثير يک جلسه فعاليت اکسنتريک فلکسورهاي آرنج برميوگلوبين ،G-CSF، ميلوپراکسيداز و پروستاگلاندين ٢ E 1 فرح نامني چکيده مقدمه و هدف : واسطه هاي التهابي نقش مهمي در دوره بازيافت و سازگاري دارند که نشان دهنده اهميت عملکرد آنها در ثبات ساختمان ميوفيبريلي و تاثيرات حمايتي برسلو ل هاي ميوفيبريلي اسکلتي است .
از مشخصه هاي پاسخ التهابي به فعاليت اکسنتريک نفوذ لکوسيتها در خون و بافتهاي آسيب ديده است که اين مسئله موجب تطابق آن عضلات خواهد شد.
نتايج نشان داده است فعاليت هاي جسماني( هوازي، شديد ، طولاني مدت ، انقباضات برونگرا با وزنه ) و ويژگي تمرين بخصوص نوع برنامه ، شدت ، مدت ، نحوه اجرا ، سن و جنس از عوامل موثر بروز تحريک و پاسخ واسطه ها در خون و ساير ارگان ها است (١).
نتايج تحقيق نشان داد که فعاليت ورزشي برونگرا همراه با افزايش کوفتگي عضلاني بوده است اما تغييرات معناداري درحرکات بالاي بازو وجود نداشته است .
آزمون هاي آماري نشان داد ، بين پاسخ PGE٢ و G-CSF خون به يک جلسه فعاليت ورزشي اکسنتريک در فلکسورهاي آرنج تفاوت معناداري وجود دارد.
احتمالا فعاليت اکسنتريک موجب آسيب عضلاني و کوفتگي شده ، ولي شدت فعاليت با رهاسازي معنادار واسطه هاي التهابي ايمني همراه نشده است (١١).
افزايش سطح G-CSF از التهاب ناشي از فعاليت ورزشي و آسيب عضلاني مهم است و به عنوان واسطه ضد التهابي در مقابل استرس هاي اکسيداتيو و ايمني شناخته مي شوند(٤٠،٢١).
Exercise-induced muscle damage, plasma cytokines, and markers of neutrophil activation,Med Sci Sports Exerc:37(5),737-45.