چکیده:
هدف این پژوهش طراحی مدلی برای شناسایی و اولویتبندی ریسکهای منابع انسانی و تعیین میزان تاثیر آنها در جامعه موردمطالعه است. اگرچه بیش از دو دهه است که مدیریت ریسک بخش گستردهای از مطالعات را به خود اختصاص داده، اما به ریسکهای منابع انسانی همچون دیگر انواع ریسکها پرداخته نشده است و در این زمینه خلا قابلتوجهی وجود دارد. منابع انسانی با ماهیت دوبعدی خود هم میتوانند منبع ریسک باشند و هم آن را مدیریت کنند؛ لذا در این پژوهش سعی شده است شناسایی ریسکهای منابع انسانی در صنعت بیمه موردبررسی قرار گیرد. این پژوهش مطالعهای توصیفی-تحلیلی و ازلحاظ زمانی از دسته بررسیهای مقطعی میباشد و با بررسی ادبیات تحقیق و جمعآوری نظرات هفت نفر از خبرگان و کارشناسان منابع انسانی شرکت بیمه ما در مورد ریسکهای منابع انسانی با روش دلفی انجام شد. در مرحله اول فرآیند دلفی 14 ریسک نظرخواهی شد و خبرگان نیز دو ریسک پیشنهاد نمودند. نهایتا از 16 ریسک موردبحث، 12 ریسک به اجماع خبرگان رسید که این ریسکها منطبق با پژوهش ابراهیمی و همکاران (1392) میباشد. جمعآوری اطلاعات بهوسیله پرسشنامه و از 29 نفر از کارشناسان منابع انسانی انجام شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها از آزمون میانگین نمونه آماری و تحلیل عاملی تاییدی استفاده گردید. آنچه در جمعبندی و نتیجهگیری کلی این پژوهش میتوان عنوان کرد، این است که بیشترین قابلیت ریسک مربوط به ریسک عدم برخورداری از دانش و مهارتهای انسانی و کمترین قابلیت ریسک نیز مربوط به ریسکهای ارزیابی و مدیریت عملکرد است.
خلاصه ماشینی:
منابع انسانی با ماهیت دوبعدی خود هم می توانند منبع ریسک باشند و هم آن را مدیریت کنند؛ لذا در این پژوهش سعی شده است شناسایی ریسک های منابع انسانی در صنعت بیمه موردبررسی قرار گیرد.
این پژوهش مطالعه ای توصیفی -تحلیلی و ازلحاظ زمانی از دسته بررسیهای مقطعی میباشد و با بررسی ادبیات تحقیق و جمع آوری نظرات هفت نفر از خبرگان و کارشناسان منابع انسانی شرکت بیمه ما در مورد ریسک های منابع انسانی با روش دلفی انجام شد.
آنچه در جمع بندی و نتیجه گیری کلی این پژوهش می توان عنوان کرد، این است که بیشترین قابلیت ریسک مربوط به ریسک عدم برخورداری از دانش و مهارت - های انسانی و کمترین قابلیت ریسک نیز مربوط به ریسک های ارزیابی و مدیریت عملکرد است .
مدیریت منابع انسانی، میتواند به عنوان یک رشته ، نقش مهمی را در پرداختن به این مسئله و بالا بردن سطح آگاهی در مورد مسائل و ریسک های مربوط به منابع انسانی که در پیش روی سازمان قرار دهد (بکر و اسمیدت ١، ٢٠١٥).
مـدیریت ریسـک نـاملموس ، تمرکـزش روی ریسـک هـای مربوط به سرمایه انسانی، مثل ریسک دانـش ، ریسـک روابـط و ریسـک 1 Aven & Renn 2 risk management 3 Rotarescu, E 4 Spencer Pickett 249 فرآینـدهای عملیـاتی اسـت (مایـر و همکـاران ، ٢٠١١).
, & Hexter, E 3 Crane et al 4 Snell.
در این پژوهش ، نتایج حاصل از آنالیز ریسک نشان داد بیشترین قابلیت ریسک مربوط به ریسک عدم برخورداری از دانش و مهارت های انسانی و کمترین قابلیت ریسک نیز مربوط به ریسک های ارزیابی و مدیریت عملکرد میباشد.