چکیده:
عصمت انبیاء یکی از مسائل مهم اعتقادی و کلامی است که ضامن رسالت انبیاء و کتابهای آسمانی محسوب میشود. هدف اصلی از بعثت انبیاء، تبلیغ دستورات خداوند است که خدا برای انسانها تعیین فرموده است و نمایندگان الهی باید خودشان به دستورات خداوند پایبند باشند تا مردم به آنها اعتماد کنند. اگر چنین نمایندگانی، خود پایبند به دستورات الهی نباشند و برخلاف محتوای رسالتشان عمل کنند، مردم به گفتههایشان اعتماد نمیکنند. یکی از مباحث مهم پیرامون عصمت انبیاء، مصون بودن انبیاء از خطا و لغزش قبل از بعثت است که در بین علمای مذاهب مختلف اسلام، محل اختلاف بوده و نیازمند بررسی و تبیین است. در این راستا، روش تطبیقی میتواند به روشن شدن مساله کمک کند. در مقاله حاضر، این مسأله از منظر آیتالله جوادی آملی و فخررازی مورد بررسی قرار گرفته است. از نظر علامه جوادی آملی، پیامبران حتی قبل از بعثت، معصوم از خطا و اشتباه بودند و ادله محکم قرآنی برای ادعای خود مطرح کردند. همچنین معتقد به عصمت انبیاء در زمان رسالتشان هستند، اما نظر فخر رازی این است که انبیاء قبل از بعثت، عصمت ندارند.
The infallibility of the prophets is one of the important doctrinal and theological issues that guarantees the mission of the prophets and the heavenly books. The prophets are the preachers of God's commands that God has ordained for human beings, and the divine representatives themselves must abide by God's commands so that the people can trust them. If the prophets do not adhere to the divine commands and act contrary to the content of their mission, the people will not trust what they say. One of the important issues regarding the infallibility of the prophets is the protection of the prophets from error before prophecy, which is disputed among Islamic thinkers. In this regard, comparing views can help clarify the issue. In this article, this issue has been studied from the perspective of Ayatollah Javadi Amoli and Fakhr Razi. According to Allama Javadi Amoli, the prophets were infallible even before their prophecy, and they present strong Qur'anic arguments for their claim, but Fakhr al-Razi's view is that the prophets did not have infallibility before their prophecy.
خلاصه ماشینی:
بررسی تطبیقی عصمت انبیاء قبل از بعثت از دیدگاه آیتالله جوادی آملی و فخر رازی (تاریخ دریافت: 11/01/1400 - تاریخ پذیرش: 03/08/1400) قدسیه رفتاری 1 چکیده عصمت انبیاء یکی از مسائل مهم اعتقادی و کلامی است که ضامن رسالت انبیاء و کتابهای آسمانی محسوب میشود.
با بررسیهایی که انجام شده است، مقالهای با عنوان «بررسی تطبیقی عصمت انبیاء قبل از بعثت از دیدگاه آیتالله جوادی آملی و فخر رازی» تاکنون دیده نشده است.
دیدگاه فخر رازی در مورد افعال و سیرت، این است که انبیاء در دوران نبوت، از کبائر و صغائر معصوم هستند و به طور عمد، مرتکب آنها نمیشوند، اما در راه گناه سهو، ممکن است چنین اعمالی از آنان سر بزند (فخر رازی، ۱۴۰۹: ۹).
در جای دیگری فخر رازی، عصمت انبیاء قبل از بعثت را به دو دسته تقسیم میکند: الف)عصمت از کفر فخر رازی در مـورد عصمـت پیامبـران از کفـر قبـل از بعثت، معتقد به اعتقاد فضیلیه اسـت که قائـل بـه عـدم عصمـت در ایـن دوره هسـتند.
فخر رازی به تبع بزرگان اشاعره، باور دارد که هیچ دلیل عقلی بروجوب عصمت در دوران قبل از نبوت در مورد ایمان انبیاء وجود ندارد.
همچنین با توجه به دلایل عقلی و نقلی، فخر رازی قائل به عدم عصمت انبیاء قبل از بعثت است و عصمت انبیاء را بعد از بعثت این طور بیان می کند که: گناهان صغیره سهوی را در مورد آنها را جایز میشمارد.