چکیده:
مساله بزهکاری اطفال و نوجوانان درفضای سایبر، از جمله مسایل بغرنج اجتماعی است که امروزه
مورد توجه زیادی قرار گرفته است و به همان نسبت گسترش ارتکاب این نوع جرم توسط کودکان
و نوجوانان، بر کوشش پژوهندگان و متخصصین امر، دریافتن راه حل هایی جهت پیشگیری از
بزهکاری آنها نیز افزوده شده است. شناخت عوامل موجد انحراف و بزهکاری کودکان و نوجوانان و
اتخاذ تدابیر صحیح پیشگیرانه عمومی و خصوصی در سطح کل جامعه، اعضا و گروه های آسیب
پذیر آن و افراد و گروه های در معرض خطر بزهکاری در کاهش جرایم این گروه سنی تاثیر
مستقیم و غیر قابل انکاری دارد. روش تحقیق دراین مقاله بصورت مطالعات کتابخانه ای است و از
کتاب ها و مقالات فارسی و انگلیسی و پایان نامه هایی در این خصوص استفاده شده است. در این
نوشتار ابتدا کلیاتی راجع به مفهوم و ماهیت پیشگیری اجتماعی از جرایم وانواع آن
موردبررسی قرارمیگیرد . سپس ، از آنجایی که هدف پیشگیری رشد مدار، سعی در کاهش یا از
بین بردن عوامل خطری است که از مکانهای اصلی جامعه پذیر شدن فرد )خانواده،مدرسه، گروه
های همسال،محیط اجتماعی( یا خصوصیات شخصی افراد مورد نظر بوجود می آید و همچنین به
وجود آوردن عواملی است که مقاومت افراد را در مقابل پذیرش و ارتکاب رفتارهای مجرمانه تقویت
می کند. لذا سعی خواهد شد این عوامل درخصوص بزهکاری اطفال ونوجوانان درفضای سایبر مورد
بررسی قرارگیرند و در مبحث بعدنیز ، برای این که نگاهی واقع گرایانه و منطقی از این الگو به
دست آید، محدودیت ها و موانع آن تشریح میگردد. در پایان، در مقام نتیجه گیری پیشنهادهایی
جهت حل این معضل و اجرایی نمودن تدابیر پیشگیرانه بیان شده است.
خلاصه ماشینی:
واژگان کليدي : جرم سايبر ، پيشگيري اجتماعي رشدمدار ، اطفال ، نوجوانان مقدمه با امکانات و گزينه هاي فراواني که رسانه هاي جديد در عصر اطلاعات در اختيار افراد جامعه قرار مي دهند، کاربران دائما با محرکهاي جديد و انواع مختلف رفتارهاي اجتماعي و اخلاقي آشنا مي شوند، اين فضا هويت نامشخص و پيوسته متحولي را مي آفريند و بيشترين تاثير آن براي نسلي است که در مقايسه با نسل قبل با محرکهاي فراواني مواجه است ، همچنين از طريق رسانه هاي نوين و فناوري اطلاعات افراد جامعه خط مفروض ميان فضاي عمومي و خصوصي را تجديد سازمان مي کند و اين امکاني است که جامعه فعالانه از آن استفاده مي کند.
بنابراين ، هدف در اين رهيافت اقدام هاي زود هنگام ملاحظه در فرايند جامعه پذيري افراد از رهگذر نهاد خانواده ، آموختن مهارت هاي اجتماعي به کودکان و نوجوانان ، آموزش آموزگاران و مسئولان مدرسه است و مي کوشد تا با توانمندسازي، افراد را براي زندگي مطلوب در جامعه آماده سازد (نيازپور، ١٣٨٧ :١٣٥-١٣٤:) با توجه به اين -که اين نوع پيشگيري، برخلاف پيشگيري جامعه -مدار با قشر جوان و نوجوان سر و کار دارد، خط -مشي-ها و اقداماتي که وضع و اجرا مي-شود، رويکردي تربيتي و آموزشي دارد.