چکیده:
هدف: هدف مقاله حاضر بررسی انگارههای دینی حاکم بر سیاست خارجی رژیم صهیونیستی از طریق تحلیل گفتمانی اظهارنظرها، سخنرانیها و برنامههای نخستوزیران آن طی دو دهه اخیر است. پرسش اصلی پژوهش آن است که اعتقادات دینی یهودی چگونه در کلام نخست وزیران رژیم صهیونیستی در حوزه سیاست خارجی بازتولید میشود؟
روششناسی تحقیق: روش تحقیق تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف است که براساس سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین متون منتخب را واکاوی میکنیم و نشان میدهیم که این عوامل متنی چه روایتی از روابط اجتماعی و به طور خاص سیاست خارجی این رژیم را بازتاب میدهند.
یافتههای تحقیق: یافتههای تحقیق نشان میدهد که گفتمان سیاست خارجی نخستوزیران اسرائیل (از احزاب و طیفهای مختلف سیاسی) متأثر شدید از فرهنگ سیاسی دینی یهود است که بر خط و مشیهای کلان رفتار خارجی و به ویژه موضوع اساسیتر آن یعنی منازعه با مسلمانان، اعراب و فلسطینیان بازتاب دارد.
نتیجهگیری: نتایج ارزیابیها از عوامل متنی و مواضع گفتمانی سه نخست وزیر رژیم صهیونیستی نشان میدهد که این رهبران عمدتاً سیاست خارجی خود را بر هویت دینی متضاد، تعارضات گفتمانی، امر و دستورات مقدس یهود، وجود تعارض و کشمش اساسی با مسلمانان مبتنی میسازند و از این طریق به خشونتها، توسعهطلبیها و تجاوزات مستمر 70 ساله اخیر خود علیه فلسطینیان مشروعیت میبخشند.
Objective: The purpose of this article is to examine the religious ideas governing the foreign policy of the Zionist regime through discourse analysis of the statements, speeches and programs of its prime ministers over the past two decades. The main question of the research is how Jewish religious beliefs are reproduced in the words of the Israeli prime ministers in the field of foreign policy?
Research Methodology: The research method is Fairclough critical discourse analysis, which we analyze based on three levels of description, interpretation and explanation of selected texts and show what narrative of these textual factors reflects the social relations and in particular the foreign policy of this regime.
Findings: The findings show that the foreign policy discourse of the Israeli Prime Ministers (from various political parties and spectrums) is strongly influenced by the Jewish religious political culture, which is based on the general policies of foreign behavior, especially its conflict with Muslims, Arabs and It reflects the Palestinians.
Conclusion: The results of assessments of the textual factors and discourse positions of the three prime ministers of the Zionist regime show that these leaders base their foreign policy mainly on conflicting religious identities, discourse conflicts, Jewish holy precepts, the existence of fundamental conflicts and conflicts with Muslims. In this way, they legitimize their 70-year-old violence, expansionism, and continuing aggression against the Palestinians.
خلاصه ماشینی:
يافته هاي تحقيق : يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که گفتمان سياست خارجي نخست وزيران اسرائيل (از احزاب و طيف هاي مختلف سياسي) متأثر شديد از فرهنگ سياسي ديني يهود است که بر خط و مشيهاي کلان رفتار خارجي و به ويژه موضوع اساسي تر آن يعني منازعه با مسلمانان ، اعراب و فلسطينيان بازتاب دارد.
نتيجه گيري : نتايج ارزيابي ها از عوامل متني و مواضع گفتماني سه نخست وزير رژيم صهيونيستي نشان مي دهد که اين رهبران عمدتا سياست خارجي خود را بر هويت ديني متضاد، تعارضات گفتماني ، امر و دستورات مقدس يهود، وجود تعارض و کشمش اساسي با مسلمانان مبتني مي سازند و از اين طريق به خشونت ها، توسعه طلبي ها و تجاوزات مستمر ٧٠ ساله اخير خود عليه فلسطينيان مشروعيت مي بخشند.
او در سال ٢٠٠٩ ضمن موافقت مشروط با کشور مستقل فلسطينيي مي گويد: «مانع اصلي برقراري صلح تاکنون نه اشغال گري اسرائيل در مناطق فلسطيني ، بلکه امتناع فلسطيني ها از به رسميت شناختن اسرائيل به عنوان يک دولت يهودي بوده است » (دويچه بنيامين نتانياهو در سال ٢٠١١ در سخنراني در برابر کنگره آمريکا تأکيد کرد: «اسرائيل با هيچ توافقنامه اي موافقت نخواهد کرد که امنيت اين کشور و هويت دولت يهود را تهديد کند...
به طورکلي ، گفتمان صهيونيسم مذهبي تحت تأثير آموزه هاي نظريه پردازان متأخر خود و پس از تشکيل دولت اسرائيل ، تاکنون به شدت بر مسئله توسعه ارضي و گسترش شهرک هاي اسرائيلي در اراضي اشغالي متمرکز شده و از نقش مهمي در ترويج نگاه امنيتي کننده به مسائل سياست داخلي و خارجي برخوردار شده است .