چکیده:
مرگ در طول زندگی و تاریخ همراه انسان و حیات او بوده و همیشه ذهن انسان را به خود مشغول داشته است. مرگ باعث درد و رنج، فقدان، سوگ، تخیل، مراسم و مویه میشود. مراسم مرگ در فرهنگهای مختلف متفاوت است. مویههای پس از مرگ در چارچوب یک ژانر ادبی امری شناختهشده هست. در هر جامعهای که مرگ اتفاق میافتد مراسم خاصی شکل میگیرد که مویه بخشی از آن را تشکیل میدهد. هدف پژوهش حاضر، بررسی فرآیند مرگ و سوگواری و مرثیهسرایی در (شجاعآباد) یکی از روستاهای کردستان است. دادههای تحقیق بر اساس مشاهدات میدانی و بخشی از طریق مصاحبهای عمیق با زنان و مردان چند روستای حومه شهرستان قروه بهدستآمده است. اطلاعات بهدستآمده نشان میدهند که در هنگام مرگ یک متوفی، یکرشته مراسم پیدرپی برای برگزار میشود و در طی مراسم، غالبا مویه سر داده میشود. مردان و اما بیشتر زنان بهعنوان حافظ و نگهبان و سراینده این مرثیهها شناخته میشوند.. این متنها ازنظر معنی حاوی مضامینی چو ن جدایی، تنها ماندن، شکوائیه از کار خدا و روزگار، ناپایداری حیات، بیوفایی دنیا، ناتوانی انسان در برابر مرگ، ناکامی و... هستند.
The process of death and jeremiad in the Shojai Abad villageAbstrats:Death is unliveness. At another word live meaningful enverse death.death during history and live were along humans and busy his subjectivity for every time. Death cause of pain, discomfort, miss, sorrow, intention, ceremony and jeremiad.the ceremony of death is different in variouse context. Jeremiad as known as literature genre. Death in every societies along with ceremony and jeremiad. The goal of this study is prosess of death and jeremiad in Shojai Abad (A village in Kurdistan provice). Data collected by interview with men and women via participated observer and related document. Data shows during death and then people doing a serial ceremony and elegy especially by women. Women elegy for husband, father, her boy, mother and siter and dauther. The theme of this text related to the tearaway, lonely, protest a gainst numen and nature, jilt world, unable off death, unhappy and so on.