چکیده:
هدف: این پژوهش با هدف، اثر بخشی درمان فعالسازی رفتاری کوتاه مدت بر کاهش افسردگی در دانشجویان با نشانگان بالینی افسردگی انجام شد. روش: پژوهش از نوع روش پیش آزمون –پس آزمون، همراه با گروه کنترل استفاده شد. گروه نمونه این تحقیق دانشجویانی که نمرات بالایی در پرسشنامه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) آوردند به شیوه نمونهگیری تصادفی ساده انتخاب شدند و دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش و کنترل پرسشنامه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21)، قبل و بعد از درمان تکمیل کردند. جلسات درمانی طی 10جلسه تشکیل شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) جمعآوری شد. وبا روش تحلیل کواریانس، بوسیله نرمافزار SPSSتجزیه و تحلیل شد. یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که درمان فعالسازی رفتاری کوتاه مدت بر کاهش افسردگی در دانشجویان با نشانگان بالینی افسردگی اثربخش بوده است. نتیجهگیری: بنابراین براساس یافتهها فعالسازی رفتاری کوتاه مدت سبب کاهش علائم افسردگی در دانشجویان با نشانگان بالینی افسردگی میشود.
Objective: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of short-term behavioral activation therapy on reducing depression in students with clinical symptoms of depression. Method: The research was a pre-test-post-test method with a control group. The sample group of this study Students who scored high in the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21) questionnaire were selected by simple random sampling method and two groups of 15 people were tested and controlled. The experimental and control groups completed the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21) questionnaire before and after treatment. The treatment sessions consisted of 10 sessions. Data were collected through the Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21) questionnaire. The analysis of covariance was performed by SPSS software. Results: The findings showed that short-term behavioral activation therapy was effective in reducing depression in students with clinical symptoms of depression. Conclusion: Therefore, based on the findings, short-term behavioral activation reduces depressive symptoms in students with clinical symptoms of depression.
خلاصه ماشینی:
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد که درمان فعال سازي رفتاري کوتاه مدت بر کاهش افسردگي در دانشجويان با نشانگان باليني افسردگي اثربخش بوده است .
جدول ١: مجموع نمرات جمع شده (به تصویر صفحه رجوع شود) در پژوهش حاضر پس از هماهنگي هاي لازم که با مسئولين دانشگاه آزاد اردکان صورت پذيرفت ، پرسشنامه بين جامعه آماري توزيع گرديده و ٣٠ نفر از دانشجويان داراي اختلال افسردگي تشخيص و سپس بصورت تصادفي در دو گروه کنترل و آزمايش جايگزين گرديدند .
نتايج تحليل کواريانس حاکي از اين است که فعال سازي رفتاري کوتاه مدت به کار رفته در مط العه سبب کاهش افسردگي در دانشجويان گروه نمونه شده است .
اثر بخشي درمان فعال سازي رفتاري کوتاه مدت (BATD) وشناخت 154 درماني مبتني بر ذهن آگاهي (MBCT) در افزايش کيفيت زندگي و کاهش افسردگي در( پژوهش هاي راس و رابينز (٢٠٠۴ )، کارلسون ، بولتز و موريس (٢٠٠۵) و ديميجيان و همکاران (٢٠٠۶) مورد تاييد قرار گرفته است .
در مط العه (نداف ، مجيد، در سال ١٣٨٩)،تحقيقي در بررسي اثر بخشي گروه درماني با رويکردفعال سازي رفتاري در کاهش افسردگي وافزايش کيفيت زندگي مدد جويان وابسته به مواد مويد آن بود که رويکرد فعال سازي رفتاري هم بر کاهش افسردگي و هم افزايش کيفيت زندگي تاثير بسزايي داشته است و اين نتايج با تحقيق حاضر هم خوان مي باشد.
اثر بخشي درمان ترکيبي فعال سازي رفتاري کوتاه مدت وشناخت درماني مبتني بر ذهن آگاهي در بيماران مبتلا به اختلال افسردگي اساسي ،مجله روان شناسي باليني ،سال ششم ،شماره (١)پياپي ٢١.