چکیده:
از عوامل موثر بر تمایل کشورهای دنیا در توسعه روابط تجاری خود، سطح قدرت نرم کشور هدف و میزان تاثیرگذاری آن کشور بر معادلات بینالمللی است. مقاله حاضر به این سؤال پاسخ میدهد که در میان مؤلفههای اقتصادی قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، کدامیک از آنها بر توسعه روابط تجاری ایران و چین مؤثر بوده است؟ روش مورد استفاده در این پژوهش الگوی خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی ((ARDL است و دادههای مورد تحلیل در این مقاله مربوط به دوره 1988 تا 2019 است. نتایج به دست آمده از تحلیل دادهها حاکی از آن است که مولفههای اقتصادی قدرت نرم ایران نقش بسیار مهمی در تمایل چین به توسعه روابط تجاری با ایران دارد. افزایش قدرت اقتصادی ایران حسب تولید ناخالص داخلی، بهبود سرمایه اجتماعی و افزایش سرمایهگذاری خارجی نقش بسیار مهمی در توسعه روابط تجاری ایران و چین داشته است، جمعبندی مقاله بیانگر آن است که حضور ایران در عرصه بینالملل و توسعه روابط تجاری با سایر کشورها مستلزم افزایش قدرت نرم کشور خصوصاً در مؤلفههایی از جمله تولید داخلی، سرمایه اجتماعی و سرمایهگذاری خارجی است و افزایش رابطه تجاری ایران و چین در بستر افزایش قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران قابل توجیه است.
One of the factors influencing the desire of countries to develop their trade relations is the level of soft power of the target country and the extent of its influence on international equations. The present article answers the question that among the economic components of the soft power of the Islamic Republic of Iran, which of them has been effective in the development of trade relations between Iran and China? The method used in this research is the autoregressive model with distributed interrupts (ARDL) and the data analyzed in this paper are related to the period 1988 to 2019. The results obtained from data analysis indicate that the economic components of Iran's soft power play a very important role on China's desire to develop trade relations with Iran.Increasing Iran's economic power in terms of GDP, improving social capital and increasing foreign investment has played a very important role in developing Iran-China trade relations. International and development of trade relations with other countries requires increasing the country's soft power, especially in components such as domestic production, social capital and foreign investment, and increasing Iran-China trade relations can be justified in the context of increasing the soft power of the Islamic Republic of Iran.
خلاصه ماشینی:
مقاله حاضر به اين سؤال پاســخ ميدهد که در ميان مؤلفه هاي اقتصادي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران ، کدام يک از آن ها بر توســعه روابط تجاري ايران و چين مؤثر بوده است ؟ روش مورد استفاده در اين پژوهش الگوي خودرگرسيوني با وقفه هاي توزيعي (ARDL) است و داده هاي مورد تحليل در اين مقاله مربوط به دوره ١٩٨٨ تا ٢٠١٩ است .
مسئله اصلي اين است آيا توسعه همکاريهاي ايران و چين را ميتوان از منظر توسعه قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران نيز تفسير کرد؟ به عبارت ديگر پژوهش حاضر در پي يافتن پاســخي براي اين سؤال اساسي است که ابعاد اقتصادي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران در چيست ؟ و آيا بهبود اين مؤلفه ها نقش مؤثري بر توسعه روابط تجاري ايران و چين داشته است ؟ مطالعات اوليه تحقيق دلالت بر آن دارد که ٤ شاخص توليد ناخالص ملي )يا رشــد اقتصادي)، ســرمايه اجتماعي، حجم تجارت خارجي ايران به کل دنيا و سرمايه گذاري خارجي ايران به عنوان متغيرهاي اقتصادي قدرت نرم ايران قابل اتکا هستند.
رابطه کوتاه مدت : بر اساس نتايج به دســت آمده از اجراي مدل ، هر يک از متغيرهاي و وقفه هاي آن ها داراي آثار مختلفي هستند که در جدول زير نشان داده شده است : (به تصویر صفحه مراجعه شود) (به تصویر صفحه مراجعه شود) همانطوري که پارامترهاي برآورد شــده نشان ميدهد، مولفه هاي اقتصادي قدرت نرم هر يک به صور متعددي بر توسعه روابط تجاري ايران و چين تاثيرگذار بوده اند.