چکیده:
هدف پژوهش حاضر ساخت مقیاس امید به تحصیل دانشجویان و بررسی ویژگیهای روانسنجی آن بود. پژوهش حاضر در زمرۀ طرحهای روانسنجی مبتنی بر همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز بود که از آن، تعداد 566 نفر (278 مرد و 288 زن) با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس امید به تحصیل پاسخ دادند. جهت بررسی روایی مقیاس امید به تحصیل از تحلیل عاملی تأییدی و روایی همگراو برای بررسی پایایی مقیاس از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی با استفاده از نرمافزار AMOS وجود چهار عامل امید به کسب فرصتها، امید به کسب مهارتهای زندگی، امید به سودمندی دانشگاه و امید به کسب شایستگی را مورد تأیید قرار داد که همه گویهها در عاملهای مربوط به خود بارگذاری شدند. همچنین نتایج ضریب همبستگی بین خرده مقیاسهای امید به تحصیل با متغیرهای مفهومی مشابه از قبیل امید در نظریه پکران، مشغولیت و فرسودگی تحصیلی و تحسین شواهدی دال بر روایی سازه متغیر مورد نظر را بدست داد. از طرفی دیگر نتایج ضریب آلفای کرونباخ برای بررسی پایایی نشان داد که تمامی خرده مقیاسها و همچنین کل مقیاس از پایایی مطلوبی برخوردار بودند. به طور کلی نتایج بیانگر آن بود که مقیاس امید به تحصیل دانشجویان از ویژگیهای روانسنجی مطلوبی برخوردار است و میتوان از آن به عنوان ابزاری سودمند در مشاوره تحصیلی و فعالیتهای پژوهشی بهره برد.
This correlational-psychometric research aimed at constructing an academic hope
scale and investigating its psychometric properties for university students. The
statistical population consist of all undergraduate students at Shiraz University,
from which 566 (278 male and 288 female) students were selected through
random cluster sampling and they answered to the scale. The validity of the scale
was determined through factor analysis and convergent analysis; its reliability,
on the other hand, was verified through Cronbach's alpha coefficient. The results
of the confirmatory factor analysis using AMOS software confirmed the
existence of four factors underlying the scale, namely the hope to gain
opportunities, hope to gain life skills, hope to gain competency, and the hope for
university productivity. The results of the correlation coefficient between the
subscales of academic hope with similar conceptual variables such as hope in
Pekrun’s theory, academic engagement, academic burnout, and admiration,
provided evidence for the construct validity of the scale. The results of
Cronbach's alpha coefficient for reliability showed that all subscales and the total
score of academic hope had appropriate reliability. In general, the findings
corroborated that the student academic hope scale had appropriate psychometric
properties and can be used as a useful tool for academic counseling and research
activities.
خلاصه ماشینی:
همچنين نتايج ضريب همبستگي بين خرده مقياس هاي اميد به تحصيل با متغيرهاي مفهومي مشابه از قبيل اميد در نظريه پکران ، مشغوليت و فرسودگي تحصيلي و تحسين شواهدي دال بر روايي سازه متغير مورد نظر را بدست داد.
Mana, Saka, Dahan, Ben Simon, & Margalit 7.
Pekran, Frenzel, Goetz, & Perry 10.
Goetz, Pekran, Hall, & Haag 14.
Yotsidi, Pagoulatou, Kyriazos, & Stalikas 6.
Pekrun, Goetz, Titz, & Perry 2.
تحقيقات فراواني با استفاده از مقياس اميد به تحصيل فرم دانش آموزي (خرمايي و کمري، ١٣٩٦) انجام شده است و شواهد حاکي از روايي و پايايي مطلوب اين ابزار در پژوهش هاي داخلي است (آزاديان بجنوردي و همکاران ، ٢٠٢٠؛ باراني، راه پيما و خرمائي، ١٣٩٨؛ خالق خواه و کريميان پور، ١٣٩٩؛ راهپيما، باراني و خرمائي، ١٣٩٩؛ زينعلي، اکبري، صادقي و مقتدر، ١٣٩٩؛ عزيزيان کهن ، دهقاني و نصرتي، ١٣٩٧؛ فرازي و عسگري، ١٣٩٩؛ قدم پور، حيدرياني، برزگر بفرويي و دهقان منشادي، ١٣٩٧؛ ملاحي و تعبدي، ١٣٩٨).
Trautwein, Koller, Schmitz, & Baumert 7.
Curry, Snyder, Cook, Ruby, & Rehm 12.
در اين مقاله بخش کمي مطالعه يعني بررسي خصوصيات روان سنجي ابزار مبتني بر همبستگي گزارش شده است و مدل مستخرج از پژوهش خرمائي و کمري (١٣٩٦) مبني بر تدوين مقياس اميد به تحصيل : فرم دانش آموزي، مبناي نظري تحليل محتواي جهت دار (ايمان و نوشادي، ١٣٩٠) قرار گرفت .
Kahu, Stephens, Leach, & Zepke 5.
Rieffe, Oosterveld, Miers, Terwogt, & Ly 6.
Implicit theories, social support, and hope as serial mediators for predicting academic self-efficacy among higher education students.