چکیده:
این مقاله به بررســـی دیدگاه کانت دربارة حکم اخلاقی دروغگویی می پردازد. دروغگویی از نظر کانت رذیلتی بزرگ
و کلید تمام شـــرور در عالم اســـت . وی دروغ را چنین تعریف می کند: «به زبان چیزی گفتن و در دل چیزی داشـــتن ».
اغلب تصـور می شـود که دروغگویی به خاطر ضـرر زدن به غیر نادرسـت اسـت ؛ ولی کانت معتقد است دروغ حتی اگر
زیانی به کســی نداشــته باشــد و با نیت خیر نیز گفته شــود، باز عملی نارواســت . وی دروغ گویی را به خاطر نابود کردن
ارزش انسـانی خویش ، نادرسـت می شمارد. او دروغ نگفتن را یک وظیفۀ کامل انسانی هم نسبت به دیگران و هم نسبت
به خویشـتن برمی شـمارد. سـئوال اصلی پژوهش این است که آیا دروغگویی از منظر کانت به طور مطلق ممنوع است یا
وی آن را در برخی شــرایط تجویز می کند؟ نتایج این پژوهش نشــان می دهد که دیدگاه کانت در مورد مطلق یا نســبی
بودن ممنوعیت دروغگویی در آثار مختلفش متفاوت اسـت . کانت در آثار ابتدایی خود، مانند: درس های فلسفه اخلاق ،
دیدگاه ســهل گیرانه تر و انعطاف پذیرتری نســبت به دروغگویی دارد و دروغگویی را به طور مطلق ممنوع نمی شــمارد؛
بلکه دروغگویی برای نجات خود از ســـوء اســـتفادة دیگران را تجویز می کند و به طور کلی ، دروغگویی و فریب را از
باب مقابله به مثل جایز می شـــمارد؛ اما در آثار متاخرش ، مانند: مابعدالطبیعه اخلاق و مقالۀ «حق فرضـــی دروغگویی با
انگیزة خیرخواهانه » معتقد به ممنوعیت مطلق دروغگویی شـده اسـت . وی در بنیاد مابعدالطبیعۀ اخلاق ، دروغگویی را بر
اساس اصل تعمیم پذیری و اصل غایات ممنوع می شمارد.
This paper discuss moral judgment of lying from Kant’s point of view. According to Kant, Lying is a great vice and the key of all evils. He define lying as “to tell something which is not in your heart”. Most of the people think that lying is wrong due to its harms to others, but Kant says that lying is wrong even if it does have any harm to others and has been told by good intention. He knows lying wrong because of destroying human worth. He counts not telling the lie as a perfect human duty to others and to oneself. The main question of this research is this: is lying prohibited absolutely from Kant’s view or he permits some kind of lies? The result of this research shows Kant has different views on lying in his different works. He permits some kind of lies in his former works like Lectures on Ethics and says that lying and deception is permitted in defense of oneself. But, in his later works like Groundwork of the Metaphysics of Morals and “On a Supposed Right to Lie from Altruistic Motives”, Kant makes lying absolutely prohibited.
خلاصه ماشینی:
کانت در آثار ابتدايي خود، مانند: درس هاي فلسفه اخلاق ، ديدگاه ســهل گيرانه تر و انعطاف پذيرتري نســبت به دروغگويي دارد و دروغگويي را به طور مطلق ممنوع نمي شــمارد؛ بلکه دروغگويي براي نجات خود از ســـوء اســـتفادة ديگران را تجويز مي کند و به طور کلي ، دروغگويي و فريب را از باب مقابله به مثل جايز مي شـــمارد؛ اما در آثار متأخرش ، مانند: مابعدالطبيعه اخلاق و مقالۀ «حق فرضـــي دروغگويي با انگيزة خيرخواهانه » معتقد به ممنوعيت مطلق دروغگويي شـده اسـت .
سئوال اصلي پژوهش اين است که آيا دروغگويي از منظر کانت به طور مطلق ممنوع اسـت يا وي آن را در برخي شـرايط تجويز کرده اسـت ؟ سئوالات فرعي ديگر که به آنها پرداخته خواهدشـد از اين قرارند: تعريف دروغ از نظر کانت چيست ؟ آيا کانت دروغگوئي را به خاطر ضرر زدن به ديگران ممنوع ميکند يا آن را به طور مطلق حتي زماني که ضرري به ديگران ندارد، ممنوع ميشمارد؟ آيا دروغ به خاطر نتايج سـوء آن نادرست است يا به خاطر اوصاف و ويژگيهاي ذاتياش ؟ در اين مقاله پس از بيان ديدگاه کانت دربارة زشتي و رذيلت دروغ ، به پاسخ وي به پرسش هاي فوق پرداخته شده است .
اغلب تصـور ميشـود که دروغگويي به خاطر ضرر زدن به غير نادرست است ؛ ولي کانت دليل نادرستي دروغ را صرفا زيان آوري آن به ديگران نميداند و معتقد اسـت دروغ حتي اگر زياني به کسي نداشته باشد و با نيت خير نيز گفته شود، باز عملي نارواست .
ir The Semantic Precedence of Religion over Morality in Robert Adams' Divine Command Theory Alireza Zamiri,1 Ahmad Fazeli 2 Abstract The divine command theory is one of the most well-known deontological ethics theories that has always numerous interpretations.